Οι τελευταίοι μήνες ήταν πολύ ζόρικοι κι η επιτυχία μου πέρασε γενικώς, αλλά κι από εμένα ειδικώς, στο ντούκου. Οι εγχειρίσεις του αδερφού και του μπαμπά μου, η αρρώστια της γιαγιάς, ο θάνατός της, η αναζήτηση γραφείου χωρίς βοήθεια, η εύρεση ενός, ο χρόνος, η ψυχή και τα χρήματα που ξόδεψα σ' αυτό, για να μην μου δοθεί τελικά μετά από 1,5 μήνα, τα 6 ταξίδια αυθημερόν στην πόλη μου μέσα σ' ένα μήνα, με κατέβαλαν.
Και μέσα σ' όλα, να διαπιστώνεις τη γαϊδουριά του κόσμου. Ο μαλάκας διαιρείται σε πολλές κατηγορίες, αλλά ο του χειρίστου είδους, είναι αυτός που δεν σέβεται.
Πάντα θέλω να πιστεύω πως ό,τι γίνεται, γίνεται για καλό, αλλά ο ... μου έδειξε μια προοπτική που δεν είχα δει. Απλά πράγματα. Ποτέ δεν θα μάθουμε γιατί δεν έγινε, ό,τι ήταν να γίνει. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν είναι για καλύτερα ή για χειρότερα. Απλά δεν γίνεται. Έτσι που λες.
Δευτέρα παραδίδω τα κλειδιά του γραφείου κι απογοητευμένη βγαίνω ξανά στο ψάξιμο. Αναρωτιέμαι γιατί έπρεπε να πάρει 1,5 μήνα για να χαλάσει η δουλειά και δεν χαλούσε την 1η ή την 2η βδομάδα. Τρίτη πρωί χτυπάει το τηλέφωνο και μου προτείνουν μια απρόσμενα επικερδή συνεργασία, άνευ ανταλλάγματος. Απλά τους άρεσε το όνομά μου κι ήμουν η πρώτη επιτυχούσα στην οποία τηλεφώνησαν. Δεν έχω παράπονο. Το όνομά μου έχει δυναμική.
Τις τελευταίες μέρες ψήλωσα τουλάχιστον δέκα εκατοστά. Είδα στο δωμάτιό μου στο πατρικό, όλα τα πτυχία στο τοίχο πάνω απ' το γραφείο και θυμήθηκα πόσο περήφανη ένιωθα για τον εαυτό μου, κάθε φορά που σηκώνοντας τα μάτια απ' τα βιβλία, κοίταζα τις επιτυχίες μου κορνιζαρισμένες. Κι εκεί συνειδητοποίησα, ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά τα τουβλάκια για να χτιστεί αυτό το υπέροχο οικοδόμημα που λέγεται annanas.
Στα 13 μου αποφάσισα να ασκήσω αυτό το επάγγελμα και στα 28 μου έδωσα εξετάσεις κι όχι απλά πέρασα με την πρώτη, αλλά βγήκα 4η στους 100. Μεγάλη επιτυχία δεν είναι τελικά;
Και ξέρεις και κάτι άλλο; Βαρέθηκα να αυτολογοκρίνομαι. Πότε επιτέλους θα πάψεις να με διαβάζεις;
