“Στην Ποίηση”

Εκεί, στη μακρυνή Εδέμ, με άλογο θα φτάσω,

καλπάζοντας τη νιότη μου και τα ονείρατά μου.

Θα βρω τουρκάλα αθίγγανη το χέρι να διαβάζει

και τα μελλούμενα να πει τα κατορθώματά μου.

Και θα ' ναι όαση θαρρείς και το νερό θα τρέχει,

σε καταρράχτες και σπηλιές, σε λίμνες και ποτάμια

και πλάτανοι θα κρύβουνε τα μυστικά στον ίσκιο,

μην τα ακούσει η άσχημη και πλησιάσει, η Λάμια.

Με το μωρό μου στην κοιλιά και με το άλογό μου,

σαν ιερή θα μοιάζουμε και άγια τριάδα,

σαν έτοιμοι από καιρό να πλάσουμε τον κόσμο,

να ξαναδώσουμε φωτιά σ' όποια σβησμένη δάδα.

Μ' αν τύχει και τον χάσουμε τον δρόμο στην πορεία

και δεν πατήσουμε ποτέ το πόδι στην Εδέμ μας,

δεν θα χαθεί ο παράδεισος, εκεί θα περιμένει,

στην μπλε κηλίδα που γεννά το δάκρυ μιας πένας.

30.3.2009

Ν.Μ.Σ. © 2009