Μπαλώματα στο σώμα μου μετράω εκατό
και στον καθρέφτη μου κοιτώ κακοραμμένη κούκλα.
Τρέχουν τα δάκρυα κι απορώ πώς σκίσαν την ψυχή μου,
οι ψεύτες κι οι υποκριτές κι ίχνος ντροπής δεν βρίσκω.
Κι αν στα σκουπίδια θέλανε, τρύπια να καταλήξω,
πήρα βελόνι κι έραψα τις ανοιχτές πληγές μου,
πάντα να μου θυμίζουνε την τόση τους κακία.
Έτριψα τις μουτζούρες μου, να φύγουν απ' τα μάτια,
τίναξα τα κουρέλια μου, να μοιάζουνε καινούρια,
ζωγράφισα χαμόγελο, μη φαίνεται ο πόνος.
Μα εύκολ' αντικαθίσταται μια χαλασμένη κούκλα.
3.5.2009
Ν.Μ.Σ. © 2009
ποιος τα γραφει αυτα? εχει website να μου δωσεις? γιατι θελω να διαβασω περισσοτερο απ τον ιδιο ποιητη
ΑπάντησηΔιαγραφήLiani
ο annanas αυτοπροσώπως. Μια πιο ώριμη γραφή, θα βρεις στο άλλο μπλογκ μου (δες προφιλ). Μερσί :)
ΑπάντησηΔιαγραφήνι νι το βρηκα το αλλο βλογ αλλα δεν εχει σχολια χΔ :P
ΑπάντησηΔιαγραφήπρωτα θα διαβασω αυτο το βλογ και μετα εκεινο γιατι εδω ειναι πιο ευκολα τα πραγματα για να τα καταλαβω, ποτε δεν ημουν της ποιησης γιατι δεν την καταλαβενα :) αλλα θα προσπαθησω :)
αναμένετε στο ακουστικό σας :)
ό,τι διατάξετε!!
ΑπάντησηΔιαγραφή