ΦΥΓΗ

Άσπρα κοστούμια φόρεσαν για να με υποδεχτούν,

κι εγώ γελώντας πονηρά, τους έκλεισα το μάτι.

Το χέρι δεν τους έδωσα, μ' αυτοί δεν απορούν.

Δεμένη ήμουν πισθάγκωνα στο άσπρο μου κρεβάτι.

Τους έδειχνα τα δόντια μου και τους χαμογελώ

κι αυτοί νομίζαν πως πεινώ και μου 'δωσαν να φάω.

Ξύλο μου δώσαν να γευτώ, δαγκώνω το φελό

κι αρχίσαν να με γαργαλούν, να με τσιμπάν. Πονάω!

Περίεργο το παιχνίδι τους. Καθόλου δεν μιλούν.

Τα μάτια μου βαραίνουνε, το σώμα παραλύει.

Ακούγονται από μακρυά, αγγέλοι να γελούν.

Το φως απ' τα κοστούμια τους, απ' τη ματιά μου δύει.

29.6.2009

Ν.Μ.Σ.