Τελικά είναι τυχερός ή άτυχος αυτός που αγαπήθηκε; Οι άνθρωποι με αηδιάζουν με τα γλοιώδη και μεγαλοπρεπή λόγια τους. Μπλα μπλα μπλα, μπλα, μπλα.
Ένας συνάδελφος είπε τις προάλλες, ότι οι δικηγόροι παντρευόμαστε μεγάλοι ή δεν παντρευόμαστε ποτέ, επειδή βλέπουμε τα διαζύγια των άλλων. Εγώ επειδή δεν το άσκησα το επάγγελμα, δεν ήρθα σ' επαφή με τέτοιες καταστάσεις. Μέχρι που είπα να αναλάβω το διαζύγιο της αδερφής μου, στο οποίο εμπλέκομαι και συναισθηματικά.
Πας να βγάλεις συναινετικό κι από πολιτισμένοι άνθρωποι, συμπεριφέρονται σα ζώα. Ο υπέρτατος μαλάκας (βλ. ex) άλλαξε μέχρι και τις κλειδαριές του σπιτιού και ζήτησε παρουσία δικηγόρου, για να πάρει η αδερφή μου τα πράγματά της από το σπίτι που ζούσαν, το οποίο βέβαια του ανήκει, τη στιγμή που η αδερφή μου, παρά τις όποιες προσπάθειές μου, αρνήθηκε να διεκδικήσει το παραμικρό. Και δε μιλάμε για μικροποσά. Μιλάμε για 300.000 - 500.000 ευρώ. Κι ο λόγος που την πίεσα, δεν είναι ότι είμαι φιλοχρήματη (που είμαι, αλλά δεν θα έμπαιναν στην τσέπη μου), αλλά επειδή σε τέτοιους ανθρώπους, αξίζει τέτοια συμπεριφορά. Όταν δε, σε βάζουν και να κάνεις λίστα με το τι πήρες, να την υπογράψεις και να σου βάζουν και όρο ότι παραιτείσαι από οποιαδήποτε άλλη απαίτησή σου, χρηματική ή μη, από την ίδια αιτία ή άλλη, του τα παίρνεις όλα και φεύγεις ή όχι; Ε, η αδερφή μου όχι.
Καλά μιλάμε τα 'χω πάρει άσχημα με τον τύπο! Μα να αλλάξει την κλειδαριά, παρόλο που η αδερφή μου έχει να πατήσει το πόδι της μήνες στο σπίτι και τη μια φορά που χρειάστηκε να πάει, να πάρει κάποια πράγματά της, του ζήτησε και την άδεια; Και στο ραντεβού με τον κακόμοιρο ασκούμενο, που έστειλαν από Πειραιά για να κάνει το διαιτητή κι ο άνθρωπος με το δίκιο του γέλαγε και κορόιδευε, να με πάρει τηλέφωνο το αφεντικό του, να αργήσω; Για βλάκα με περνάνε; Ρώτησα τον ασκούμενο κι έμαθα. Ήταν εκεί ο "κύριος" κι ήθελε να προλάβει να φύγει. Αϊ σιχτίρ πια. Τους σιχάθηκα όλους!
Με αηδιάζουν οι άνθρωποι μ' αυτή την ψυχοσύνθεση. Μπορεί να με αηδιάζουν γενικότερα οι άνθρωποι ή ειδικότερα οι άντρες. Δεν έχω καταλήξει.
Α εσύ έχεις φωρτώσει για τα καλά ε?? Ε, έχεις όμως και τα δίκια σου.. Πάντως το μόνο που μπορώ ίσως να σου πω είναι να μην γενικεύεις τα πράγματα.. Δεν μπορείς να πεις κάτι για όλους τους άντρες, ούτε καλό, ούτε κακό.. Το ίδιο βέβαια και για τις γυναίκες. Από 'κει και πέρα, όντως οι άνθρωποι είναι έτσι σε μέσες άκρες, αλλά τι να κάνεις?..
ΑπάντησηΔιαγραφή(Άσχετο, δεν ξέρω αν το είχες διαβάσει, αλλά κάποτε είχα γράψει ένα κείμενο για ένα μωβ σύννεφο. Εκεί είχα βάλει κάποιες λέξεις με χρώματα που τις αντιστοιχούν. Το είχα ψάξει γιατί κι εμένα μ' έτρωγε τότε!. ;) Ο φόβος έχει το κίτρινο (όπως κ' η ζήλια).
Καληνύχτα! (Αν δεν κοιμάσαι ακόμη).
Κακώς γενικεύω, αλλά η ιστορία της αδερφής μου, μου θυμίζει σε λεπτομέρειες, μια δική μου ιστορία και φορτώνω ακόμα πιο πολύ. Και σκέφτομαι πόσο σκληρό είναι να βιώνεις την απόρριψη απ' αυτόν που σ' αγάπησε (κατά τα λεγόμενά του και τις πράξεις του) περισσότερο απ' τον καθένα και που τον έκανες οικογένειά σου. Απίστευτα σκληρό και χρειάζεται πολλή δύναμη να το αντέξεις. Κι εδώ κολλάει η δική σου ανάρτηση, για τα λόγια που λέγονται χωρίς αντίκρισμα και η απορία μου, αν τελικά είναι τυχερός ή άτυχος αυτός που αγαπήθηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφή(θα το ψάξω, δεν το θυμάμαι :) Είχα διαβάσει κάποτε πως το κίτρινο συμβολίζει το μίσος και το έντονο πάθος. Πώς συνδυάζονται, δεν ξέρω!
Διάλεξα το μωβ, λόγω του πένθιμου που το συνοδεύει καθώς και γιατί ταιριάζει ηχητικά - εμπεριέχει το οβ του φόβου.)