Επειδή έχω νεύρα

Τα νεύρα μου που λες, δεν είναι σε καλή κατάσταση. Προχθές τέλειωσαν τα μαθήματα στο φροντιστήριο, τέλειωσε ένα υπέροχο κεφάλαιο στη ζωή μου, αλλά για πρώτη φορά στα χρονικά, δεν έχει βγει ακόμα η προκήρυξη των εξετάσεών μας. Τι σε νοιάζει κι εσένα, θα μου πεις, αλλά μπλογκ μου είναι κι ό,τι θέλω γράφω. Με συνοπτικές και δημοκρατικές διαδικασίες.

Η τύχη των περσινών επιτυχόντων σε Αθήνα - Πειραιά - Θεσσαλονίκη, αγνοείται. Δεν τους έχουν διορίσει ακόμα κι ενώ οι εξετάσεις μας θα έπρεπε να είχαν προκηρυχθεί μέχρι 30 Απριλίου, ακόμα δεν ξέρουμε ούτε καν, αν φέτος θα γίνουν εξετάσεις ή θα καταργηθούν δια παντός. Τουλάχιστον ας βγει κάποιος να μας πει, να μην καθόμαστε σ' αναμμένα κάρβουνα!

Το αργότερο μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 2011, το επάγγελμα θα έχει ανοίξει. Μεταξύ μας, περιμένουμε να ψηφιστεί ο νόμος μες το φθινόπωρο, οπότε δεν έχει νόημα να δώσουμε, μιας κι αν δίναμε κανονικά τον Ιούνιο, τα αποτελέσματα θα έβγαιναν το Δεκέμβριο, ενώ το επάγγελμα θα είχε ήδη ανοίξει. 

Και γαμώ τις ειρωνίες έχει η ζωή μου όμως. Όταν αποφάσισα στα 13 να γίνω συμ/φος, ο μπαμπάς μου προσπαθούσε να με πείσει να αλλάξω γνώμη, γιατί το επάγγελμα θα άνοιγε. Βλέποντας να έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε, πίστεψα ότι αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ. Αμ δε. (Όπως και στις πανελλήνιες, που ανήκα στην 1η φουρνιά του καινούριου συστήματος - τότε που δίναμε 14 μαθήματα). Βέβαια κρίνοντας πάντα εκ του αποτελέσματος κι όπως έλεγα στους αναστατωμένους συμμαθητές μου στο φροντιστήριο, όλα γίνονται για το καλό μου και κατ' επέκταση και το δικό τους (βλ. μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα).

Κι ενώ για Υποθ/κας θα δώσω κανονικά εξετάσεις (ημερομηνία δε βγήκε ακόμα, αλλά το βλέπω για μέσα Ιουνίου), το διάβασμα κι η διάθεση για διάβασμα έχει χαλαρώσει πολύ. Εξάλλου όπως λέει κι ο Δάσκαλος, οι πιθανότητες να περάσεις αυτές τις εξετάσεις είναι όσες και να σταθεί το νόμισμα όρθιο, αφού το πετάξεις. 

Στα 28 μου (σε 4 μέρες για την ακρίβεια), το μέλλον μου είναι αβέβαιο κι εγώ ονειρεύομαι ταξίδια στην Κυκλάδα μου. Μουτζώνω τον εαυτό μου που δεν ξεκουνήθηκα εδώ και 6-7 μήνες, θέλοντας να μείνω συγκεντρωμένη στο στόχο μου και έχασα 1 χρόνο από την προσωπική μου ζωή, για να περάσω τις εξετάσεις που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γίνουν ποτέ (ή και να γίνουν, δεν θα γίνουν τον Ιούνιο και τελικά δεν έχει και καμία σημασία μιας και του χρόνου ανοίγει το επάγγελμα). Τουλάχιστον ο Δάσκαλος (μετά από έντονες πιέσεις μου) ομολόγησε ότι είμαι από τα φαβορί. Οψόμεθα.

Εσείς τι νέα;