Επειδή την πατάμε

Σχεδόν κάθε βράδυ "πέφτω" στον ύπνο μου. Παλιά, έπεφτα από σκάλες. Τελευταία από γλιστερό πάτωμα. Το πρωί λοιπόν που γλίστρισα, σκεφτόμουν την μπανανόφλουδα.

Η αγαπημένη, κιτρινωπή φλούδα της μπανάνας, που όλοι κατά καιρούς αρεσκόμαστε να πατάμε. Άλλες φορές τη βλέπουμε, αλλά ενδόμυχα λαχταράμε την πτώση κι άλλες, πηγαίνοντας με το κεφάλι ψηλά, την πατάμε και τσουπ! Πάρ' τον κάτω. Και το σήκωμα, εκτός από το γεγονός ότι δεν είναι καθόλου εύκολο, συνήθως μας βρίσκει και σημαδεμένους.

Το πάτημα της μπανανόφλουδας, με τα χρόνια μειώνεται. Στις μεγαλύτερες ηλικίες δε, οι πτώσεις αποδεικνύονται πολύ επικίνδυνο άθλημα (βλ. λαϊκή ρήση: Ο γέρος ή από πέσιμο ή από ... ). 

Κατά τα λοιπά, πολύ χαίρομαι που γεννήθηκα φρουτάκι, κίτρινο, με "αν", αλλά ακίνδυνο. 

Τουλάχιστον ως προς τη φλούδα ;)