Ας μιλήσουμε για εμπειρίες.
Λένε ότι αποκτιούνται με το πέρασμα του χρόνου. Αληθεύει; Πόσο χρήσιμες είναι και τι νόημα έχει η ύπαρξή τους; Τα ίδια λάθη, θα τα ξανακάνεις. Γιατί να τις αναζητάς; Για να πεις ότι έζησες έντονα; Θα πεθάνεις; Θα πεθάνεις. Οπότε, τι σημασία έχει το πόσο έντονα θα ζήσεις; Άσε που αρκετές από τις εμπειρίες που κυνηγάμε, προκειμένου να "ζήσουμε", μας ρίχνουν στα ίδια μας τα μάτια - πόσο μάλλον στων άλλων (όπως πολύ ωραία μας θύμισε η Lilium το σχετικό του Καβάφη).
τα πιο βαθιά νοήματα βουτηγμένα στα πιο απλά λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλημέρα annana μου.
Τις εμπειρίες δε τις κυνηγάμε, απλά τις δεχόμαστε και τις ζούμε. Οι επαναληπτικές εμπειρίες είναι για να μάθουμε αυτά που έμειναν χωρίς να τους δώσουμε σημασία. Το ότι θα πεθάνουμε είναι το μόνο σίγουρο, μια δεδομένη ανεξέλεκτη διαδικασία, το πως θα ζήσουμε όμως εξαρτάται από εμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας ζει με τους δικους του ρυθμούς...
Καλημέρα φρουτάκι
Lilium, δεν με λέει τυχαία ο Lianiς σοφό annana :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήroundel, δίκιο έχεις στα υπόλοιπα, αλλά μαθαίνουμε από τις επαναληπτικές εμπειρίες; Αμφιβάλλω...
(πώς πάει το θέμα;)
Πρώτα πρώτα δεν αναζητάς εμπειρίες ντε και καλά σαν να είναι συλλεκτικά καπάκια! Δεν υπάρχει ουσία σ' αυτό οπότε κακώς όποιος το κάνει.. Όπως είπε και η Roundel τις εμπειρίες δε τις κυνηγάμε, απλά τις δεχόμαστε και τις ζούμε.. Απλά. Τώρα από 'κει και πέρα κάποιοι μαθαίνουν απ' αυτές, κάποιοι όχι.. Αυτοί που δεν, ίσως έχουν και δεύτερη ευκαιρία αργότερα μέσω ανάλογων εμπειριών και μάθουν τότε. Ίσως και πάλι όχι. Εξαρτάται πάντα απ' τον άνθρωπο και το θέμα.. Κάποια πράγματα δεν είναι θέματα εμπειριών... Και δε "ζεις" απαραίτητα επειδή μάζεψες πολλές εμπειρίες και είδες τ' απίστευτα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο κάτω κάτω και το ότι πεθαίνεις είναι καλό για να θέσεις στον εαυτό σου όρια και να κάνεις κάποια πράγματα στην ώρα τους. Αλλιώς τίποτε δε θα είχε ιδιαίτερη σημασία γιατί όλα θα μπορούσαν να γίνουν όποτε να 'ναι και η Στιγμή θα έχανε την αξία της..
Τα καλά λένε κρατάνε λίγο και αυτό είναι καλό γιατί αν κρατούσαν πολύ δε θα τα εκτιμούσαμε. Αν κρατούσαν δε για πάντα τότε δε θα μπορούσαμε να ξέρουμε αν είναι όντως καλά. Πρέπει να γευστείς και την άλλη πλευρά για να μπορείς διακρίνεις..
Για να μη ξεφύγω πολύ, νομίζω πως μπερδεύεσαι λίγο στο νόημα και χάνεις τον ίδιο το στόχο... Γι' αυτό δε βγαίνει άκρη. Γιατί αν ήταν όπως τα έλεγες τότε θα είχες απόλυτο δίκιο και η ζωή θα ήταν μάταιη καταβάθος..
Πες μου εσύ, πιο είναι το νόημα της ζωής? Και αν δε μπορείς με σιγουριά ν' απαντήσεις τότε πες μου έστω πιο είναι το νόημα της δικής σου ζωής..
Αν δεν απαντήσεις πρώτα σ' αυτό δε θα βρεις τι τις θες τις εμπειρίες..
Και κάτι τελευταίο, τι σε νοιάζει τόσο πολύ αν πέφτεις στα μάτια των άλλων? Θέλω να πω, αν όντως ξέρεις το νόημά σου και βρεις τρόπο να χειρίζεσαι τις εμπειρίες όπως εσύ θεωρείς καλό για 'σένα, τι σε νοιάζει πως το βλέπουν οι άλλοι?
Πωπω, έθεσες πολλά θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς, άλλες εμπειρίες απλά μας βρίσκουν κι άλλες τις επιλέγουμε. Π.χ. (χαζό παράδειγμα αλλά) ελεύθερη πτώση.
Το μάζεμα εμπειριών πολλοί το θεωρούν "ζωή". Κάνε ένα γκάλοπ στην παρέα σου. Ρώτα τι θα έκαναν αν μάθαιναν ότι σε 1 βδομάδα ο κόσμος θα καταστρεφόταν. Αρκετοί θα σου πουν, ότι θα έκαναν πράγματα που μπορούν κατά περίπτωση να χαρακτηριστούν "έντονα"/ "ζω το υπόλοιπο της ζωής μου έντονα", άρα συλλέγω εμπειρίες, ακόμα κι αν θα είναι άχρηστες, αφού σε 1 βδομάδα θα πεθάνω.
Το ότι η ζωή είναι περιορισμένη, για να μην χάνει την αξία της η στιγμή, το βρίσκω υπέροχη σκέψη και το κρατάω :)
Εγώ δεν λέω ότι η ζωή είναι μάταιη. Λέω ότι είναι μάταιο να κυνηγάς τις εμπειρίες. Το νόημα της δικής μου ζωής, το ανακαλύπτω με τον χρόνο. Γενικά πιστεύω ότι δεν ζούμε για τον εαυτό μας, αλλά για τους άλλους. Γεννήθηκα για να είμαι εκεί όταν ο φίλος θα έχει ανάγκη, όταν ο σύντροφος θα ψάχνει το ταίρι του κλπ. Για να καλύπτουμε τα κενά και τις ανάγκες των άλλων (αν κι ουδείς αναντικατάστατος κι αυτό πολύ με μπερδεύει - αν δεν υπήρχα εγώ για να καλύψω το κενό, θα το κάλυπτε κάποιος άλλος).
Αυτό που πρώτα με νοιάζει είναι να μην πέφτω στα δικά μου μάτια. Δεν είναι οι εμπειρίες αυτές που το προκαλούν όσο οι συνθήκες για να πραγματοποιηθούν αυτές οι εμπειρίες.
Θα σου φέρω άλλο ένα χαζό αλλά πραγματικό παράδειγμα για να γίνω κατανοητή. Εννοείται ότι δεν μιλάω για τόσο απλά πράγματα αλλά για πολύ πιο σοβαρά, που αφορούν την εξέλιξη και πορεία της ζωής μας.
Ήταν καλοκαίρι, ο αδερφός μου είχε πάει στο Allou και περίμενε στη σειρά να ανέβει σε ένα από 'κείνα τα περίεργα με την επιτάχυνση - g μηχανήματα. Όταν κατέβηκαν οι προηγούμενοι, οι εργαζόμενοι στο λούνα παρκ έκαναν φασαρία, γιατί ένας τύπος από αυτούς που κατέβηκαν τα είχε κάνει πάνω του στην κυριολεξία, λερώνοντας τα καθίσματα. Το σουρρεάλ της κατάστασης, είναι ότι ο τύπος φορούσε λευκό παντελόνι. Ε λοιπόν αυτός επέλεξε να ζήσει την εμπειρία, αλλά τελικά ξευτιλίστηκε.
Πες μου εσύ τώρα, πόσο εύκολο ήταν να μην τον νοιάζουν τα βλέμματα των άλλων;
Λοιπόν, ας τα πάρω απ' το τέλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τύπος πήρε το ρίσκο και επέλεξε να ζήσει την εμπειρία. Αν δεν είχε υπολογίσει ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί ήταν δικό του λάθος. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει πάντα να προνοείς και να υπολογίζεις τα όριά σου.. Χθες είχα μια ανάλογη συζήτηση για ένα παιδί που πάλι σε ανάλογη περίπτωση ήθελε ν' αναίβει σ' ένα καράβι απ' αυτά που πάνε μπρος πίσω και ο πατέρας του δεν το άφηνε.. Αυτό το παιδί δεν είχε τη δυνατότητα να υπολογίσει τις πιθανότητες, ο πατέρας του όμως που είχε δεν ήθελε να το αφήσει ν' ανέβει μόνο του. Τελικά ανέβηκαν μαζί για να του κάνει τη χάρη και το παιδί στο δεύτερο κούνημα έπαθε μια κρίση πανικού και άρχισε να φωνάζει "σταματήστε το να κατέβω" βάζοντας τα κλάμματα. Ευτυχώς λοιπόν που ήταν ο πατέρας του δίπλα του... (Γιατί όπως το 'βλεπα το 'κοβα να πηδούσε στο νερό..). :P
Και επίσης, κάτι πολύ σημαντικό που διαχώρισες και εσύ η ίδια, είναι οι εμπειρίες που επιλέγουμε απ' αυτές που μας βρίσκουν. Αυτή ήταν μια εμπειρία επιλογής οπότε εφόσον δεν ήξερε και πλέον έμαθε, μπορεί να μην τη ξανά επιλέξει.. (Και συγκεκριμένα είναι και έμμεση εμπειρία για μας που μπορούμε να μάθουμε απ' το πάθημα του άλλου και να προσέξουμε πριν απλά θελήσουμε να κάνουμε κάτι).. ;) Και το ίδιο ισχύει και στα πιο σοβαρά θέματα, αν αυτό σου φαίνεται μικρό.
Αυτό που λες για το κενό του άλλου πάλι δε το πιστεύω καθόλου, γιατί δε στηρίζεται από πουθενά.. Και μόνο και μόνο με τη δική σου απάντηση: "ουδείς αναντικατάστατος", φαίνεται ότι δεν είναι και πολύ βάσιμο.. Και πρακτικά είναι ίσως και κακό/επικύνδινο για 'σένα να ζεις έτσι, γιατί αν βρεθεί δίπλα σου ένας άνθρωπος που δεν το πιστεύει αυτό και ζει για τον εαυτό του και μόνο τότε ίσως δοκιμάσει να σ' εκμεταλευτεί...
Συμφωνώ στο ότι είναι μάταιο να κυνηγάς τις εμπειρίες και όποιο και αν είναι το νόημα της ζωής σίγουρα δεν κρύβεται εκεί..
Και τέλος το θέμα της "Εβδομάδας καταστροφής του Κόσμου".. Λοιπόν, αυτό που λες είναι αλήθεια, το ξέρουμε όλοι καλά, αλλά είναι μια μικρή λεπτομέρεια που ξεχνάμε να υπολογίσουμε και φτάνουμε σ' αυτή τη σωστή φαινομενικά σκέψη..
Το ότι θα πεθάνουμε είναι γνωστό, αλλά κανείς δε ζει μ' αυτή τη σκέψη για το κοντινό του μέλλον (εκτός απ' αυτούς που φτάνουν πολύ κοντά στα όρια ηλικίας).. Θέλω να πω πως, ενώ όλοι το ξέρουμε δεν το σκεφτόμαστε συνεχώς, με αποτέλεσμα να μην έχει επιρροές στις πράξεις μας.. Όταν όμως, αποδεδειγμένα πάντα, πεις σε κάποιον πως ο κόσμος/η ζωή του τελειώνει σε μια βδομάδα τότε δεν του δίνεις περιθόριο να μην το σκεφτεί. Και για την ακρίβεια δεν του δίνεις περιθόριο για τίποτα. Ματαιώνονται όλα γύρω του και στην ουσία είναι σαν να τον σκοτώνεις εκείνη την ώρα. Οπότε ό,τι κι αν κάνει από 'κει και πέρα, ό,τι κι αν θελήσει, στην πραγματικότητα δεν τον νοιάζει.. Είναι ήδη νεκρές κινήσεις/πράξεις.. Άρα δεν ισχύει το ότι το μάζεμα εμπειριών είναι ζωή, έντονη-μη έντονη, δεν έχει σημασία, πάντως δε σημαίνει ζω.
Και για να ξεχωρίσουμε κάτι, χωρίς βέβαια να παρεξηγηθώ και χωρίς απαραίτητα να θεωρηθεί κακό: Κάποιοι ζουν και κάποιοι απλά αναπνέουν.. Οι περισσότεροι από εμάς απλά αναπνέουμε, είναι το πιο εύκολο.
Όταν κάνεις κάτι δημιουργικό που μένει και θα μείνει ίσως και μετά από 'σένα τότε ναι, υπάρχει κάποιο νόημα, μπορείς να πεις ότι έζησες γιατί έχεις κάτι να δείξεις.. Δε λέω ότι αυτό είναι απαραίτητα το νόημα της ζωής, αλλά τουλάχιστον κατανοώ και εκτιμώ αυτούς που ζουν και πεθαίνουν με τέτοια πιστεύω και τέτοιες πράξεις. Οι εμπειρίες όμως πάνε και έρχονται, δεν έχουν ουσία, δεν ξεχωρίζουν ουσιαστικά μεταξύ τους.. Βέβαια κάποιους τους φτάνει αυτό, να περνάνε τη ζωή τους δηλαδή μαζεύοντας μόνο εμπειρίες, γι' αυτό και είπα πως δε χρειάζεται απαραίτητα να θεωρηθεί κακό, έτσι θέλουν έτσι κάνουν.. Αλλά να ξεχωρίζουμε και κάποια πράγματα για να ξέρουμε έστω που πατάμε..
Σόρρυ! Αλλά εσύ μόνη σου έθεσες πολλά θέματα μόνο και μόνο με την πρώτη σου ερώτηση.. Τα 'θελες και τα 'παθες! :P
Καλό απόγευμα!
Φιλιά! :)
αννανούλα,θα σου πω την προσωπική μου εμπειρία. Ζούσα μέχρι πριν λίγο σε ένα ασφαλές κράτος, με μια σούπερ καλοπληρωμένη δουλειά, με αξιοζήλευτες συνθήκες, σε ένα μοντέρνο σπίτι, με χάι τεκ αμάξι, φίλους, ηρεμία. Πριν κάτι μήνες δεν άντεξα άλλο και είπα: θα δοκιμάσω να ζήσω στην χώρα μου. Παρόλη την σκατοκατάσταση που επικρατεί. Χωρίς τις εξωφρενικές ανέσεις του Βελγίου. Χωρίς τα προνόμια που μου έκαναν την καθημερινότητα άνετη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούγεται τρελό κι όμως αληθεύει.
Ξέρεις γιατί το έκανα αυτό? Επειδή εκείνη η κατάσταση δεν είχε τίποτε από πραγματική ζωή. Ήταν μια χρυσή γυάλα που μέσα της έπλεα σαν χρυσόψαρο.
Κατέβηκα λοιπόν στον ταλαίπωρο νότο κι αναζήτησα κάτι που να μοιάζει περισσότερο με Ζωή.
Κι ας είναι πιο άβολο, πιο επισφαλές, πιο στριμωγμένο.
Εδώ αναζητώ εμπειρίες. Στο ιδανικό ευρωπαϊκό περιβάλλον κάτι τέτοιο ήταν ανέφικτο για πολλούς λόγους.
Άρα οι εμπειρίες που ονειρευόμουν μα δεν είχα με έκαναν να αψηφήσω την καλοπέραση εν γνώσει μου. Μπορεί να ξαναφύγω σε ένα χρόνο, ποιος ξέρει?Η αναζήτηση εμπειριών, συγκινήσεων, πραγματικής ζωής.
Είναι σπουδαίο όλο αυτό, πίστεψέ με.
Οι εμπειρίες και η δράση σε κάνουν να νιώθεις πως είσαι ζωντανός και όχι βαλσαμωμένος.
Πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, φρουτάκι μου!!!
Adis, το ότι είδε τι έπαθε, μπορεί να μην τον εμποδίσει από το να το ξανακάνει. Θέλουμε να ξεπερνάμε τον εαυτό μας. Και σίγουρα τη 2η φορά πάμε με περισσότερο πείσμα και την αίσθηση του "θα τα καταφέρω". Άλλο το αν τελικά θα ξαναφάμε ίσως τα μούτρα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συμφωνώ μαζί σου. Ένας απλός δημόσιος υπάλληλος, που δεν είναι καλλιτέχνης για να αφήσει έργο πίσω του ή γιατρός για να σώσει ζωές, δεν ζει; Αναπνέει μόνο; Ή μήπως το ότι όλοι εμείς έχουμε μπλογκς, που θα εξακολουθούν να υπάρχουν και μετά το θάνατό μας ζούμε; Πώς; Μέσα από οθόνες;
Theorema, δηλαδή τους μήνες που ζεις εδώ, νιώθεις ότι ζεις αληθινά; Σου εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα καλά. Αλλά επειδή στο Ελλάντα τα πράγματα δυσκολεύουν επικίνδυνα, σε βλέπω να ξαναγυρίζεις στη χρυσή σου γυάλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον για μένα, μεγαλύτερη σημασία έχει η ασφάλεια παρά οι εμπειρίες. Όχι ότι τις αρνούμαι. Κουβαλάω κι εγώ την τρέλλα μου. Απλά προτιμώ να είμαι ασφαλής.
Το ότι είδε τι έπαθε είναι η ευκαιρία του να μάθει. Το να έχει πάλι περισσότερο πείσμα την επόμενη φορά και αυτοπεπείθηση είναι κι αυτό καλό, (μέχρι ένα σημείο) ίσως και το κλειδί για την επιτυχία.. Το αν θα ξαναφάει τα μούτρα του είναι η δεύτερη ευκαιρία που σου έλεγα για να μάθει. Από 'κει και πέρα κακό του κεφαλιού του.. Κάτι μάλλον δεν πάει καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ νομίζω κάπου μπερδέψαμε τα νοήματα..
Εγώ δεν είπα άχρηστο κανέναν, όχι εξ αρχής.. Εγώ είπα πως ζεις αν κάνεις κάτι δημιουργικό. Και τι θα πει δημιουργικό?
Το να αφήσεις "έργο" έτσι όπως ίσως το εννοείς εσύ δεν είναι αυτό που ήθελα να πω ακριβώς.. Όλοι (σχεδόν, γιατί μπορεί να υπάρχουν και εξαιρέσεις) μπορούν να κάνουν κάτι δημιουργικό, αξιόλογο.. Ένας δημόσιος υπάλληλος που κάνει καλά τη δουλειά του σίγουρα θα ξεχωρίσει ανάμεσα στους άλλους. Και δε θα είναι τυχαίο αν θα εκτιμηθεί από κάποιους και ανέβει ψηλά. Αλλό το αν δεν τον βοηθήσει και η τύχη, αυτός τουλάχιστον προσπάθησε και αυτό είναι ζωή!
Επίσης το ότι είναι δημόσιος υπάλληλος δε σημαίνει ότι δε μπορεί να κάνει και άλλα πράγματα στη ζωή του δημιουργικά.. Ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό και ν' αφήσει κάτι φεύγοντας απ' αυτόν τον κόσμο και επαναλαμβάνω δεν εννοώ απαραίτητα κάτι τύπου "έργο τέχνης" ας πούμε.. Το να κάνεις ένα παιδί π.χ. και να το μεγαλώσεις σωστά ώστε να βγει ένας καλός άνθρωπος αύριο στην κοινωνία θέλει κόπο και προσπάθεια για μια ζωή. Αυτοί που τελικά τα καταφέρνουν είναι αξιέπαινοι άνθρωποι και σίγουρα μπορείς να πεις ότι "ζούν" σε σχέση με έναν που απλά μαζεύει εμπειρίες και καλοπερνάει χωρίς ουσιαστικό νόημα στις μέρες του..
Και θα μπορούσα να σου φέρω πολλά παραδείγματα για "ζωή", απ' τον πιο απλό και άγνωστο κάτοικο του πιο μικρού χωριού μέχρι τον πιο διάσημο τραγουδιστή της Αμερικής, αλλά δεν έχει νόημα. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι "ζεις" όταν κάνεις προσπάθεια και κόπο για κάτι που αγαπάς. Και αν πραγματικά αγαπάς, ό,τι κι αν είναι αυτό, από δουλειές και μικροπράγματα μέχρι τους ανθρώπους και τα ζώα, τότε το αποτέλεσμα σου θα αξίζει και θα ξεχωρίσει. Από 'κει και πέρα είναι το πόσο θα εκτιμήσουν οι άλλοι τις κινήσεις σου, αλλά το θέμα είναι ότι εσύ έκανες κάτι δημιουργικό, εσύ προσπάθησες. Αν δεν έχεις κάτι ν' αγαπάς, ένα στόχο, ένα όνειρο δηλαδή, (μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία) και τη διάθεση να προσπαθείς γι' αυτό τότε όλα είναι ανούσια, περαστικά.. Και όταν είπα ότι πολλοί απλά αναπνέουν αυτό ακριβώς εννοούσα. Και είναι κρίμα, γιατί ξέρω πολύ κόσμο από ηλικίες 18-25 που δεν έχουν όνειρα, δεν έχουν κάτι που το θέλουν πραγματικά με αποτέλεσμα όλες οι μέρες τους να είναι ίδιες και όλες τους οι πράξεις απλά υποχρεωτικές και αδιάφορες ακόμη και για τους ίδιους. Όταν ξεκινάς έτσι μαθαίνεις μετά σ' ένα γενικότερο τρόπο ζωής τέτοιο και λογικό είναι να καταλήγεις απλά να θες να περνάς καλά την ώρα σου κάνοντας όλο και κάτι καινούριο (γιατί βαριέσαι τα ίδια και τα ίδια) και στο τέλος μένεις απλά με τις εμπειρίες.. Και δεν πιστεύω ότι εγώ απλά συνάντησα πολλούς τέτοιους.. Πρέπει να είναι αρκετοί εκεί έξω.. Και όσο άσχημο και βαρύ κι αν ακούγεται, ναι, αυτοί απλά αναπνέουν.. (Και ίσως το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι όταν κοντεύουν προς το "τέλος" και κοιτάζουν λίγο πίσω τη ζωή τους, ποιος ξέρει?).. :S
Και μην υποτιμάς τις πράξεις σου, όλα αυτά τα ποιήματα και τα κείμενα είναι ενδείξεις ότι αγαπάς αυτό που κάνεις και μείνουν δε μείνουν, δημοσιευτούν δε δημοσιευτούν, εσένα σε γεμίζουν, άρα ζεις.. ;) Όλος ο κόπος που έχεις κάνει, η λύπη και ο πόνος που ίσως κάποιες φορές έβαλαν το χεράκι τους για να γράψεις κάποια πράγματα, η χαρά που ίσως ένιωσες όταν σου άρεσε το αποτέλεσμα κάποιων, όλα αυτά είναι κάτι. Για 'σένα και για όποιον άλλο τα εκτιμήσει.. Και αυτά είναι αποδείξεις δημιουργηκότητας, αποδείξεις ζωής.. Όχι?
Καλό σου βράδυ Annanako!
Φιλιά! :)
συμφωνώ ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε γεννιόμαστε "έμπειροι"...αποκτάμε εμπειρίες μέσα από τη ζωή. Άλλοι κυνηγάνε, επιδιώκουν έναν έντονο τρόπο ζωής, άλλοι ζουν απλά, καθημερινά. Και οι δύο μαζεύουν εμπειρίες. Μαθάινουμε μέσα απ' αυτές. Προσπαθούμε μέσα απ' αυτές να αποφύγουμε λάθη που κάναμε, να φτιάξουμε τη ζωή μας καλύτερη. Να ζήσουμε καλύτερα. Αν ήταν να ζουμε χωρίς εμπειρίες τότε τι σόι ζωή θα ήταν αυτή...μια ζωή που απλώς αναμένει το έσχατο...τον θάνατο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα Αννανά :))
Καλησπέρα Μυρτώ :) Καλωσόρισες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήένας απλός, καθημερινός τρόπος ζωής, τι εμπειρίες σου προσφέρει;
Αυτές νομίζω ότι αποκτιούνται κυρίως με τον έντονο. Νομίζω.
Mα απλές, καθημερινές εμπειρίες...ως επί το πλείστον, πιστεύω, πως με αυτές πορευόμαστε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξάλλου, Αναννά μου, αν μονίμως ζεις στα όρια για πόσο νομίζεις πως θα αντέξεις; Λέω τώρα...εγώ ένας απλός καθημερινός άνθρωπος είμαι :))
"live on the edges or not at all" ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή