Επειδή θα χιονίσει (;)

Η επικείμενη κακοκαιρία, μου θύμισε την πρώτη φορά που είδα να χιονίζει. Κι αυτό συνέβη μόλις...στα 21 μου χρόνια. 

Παιδάκι από παραθαλάσσια επαρχιακή πόλη, που ήρθε στην πρωτεύουσα να σπουδάσει, κατέβηκα μια ανοιξιάτικη μέρα του Μάρτη να πάρω ταξί. Έβλεπα τις νιφάδες του χιονιού και νόμιζα ότι είναι αυτά τα άσπρα λουλουδάκια που κυκλοφορούν στην πόλη την Άνοιξη, όταν ψιλοφυσάει. Και χαιρόμουν μόνη μου. Σταματάω το ταξί που είχε ήδη πελάτη πίσω, μπαίνω και κάθομαι μπροστά.

"Τι ωραία η Άνοιξη! Τα λουλουδάκια αυτά παντού!!"

Κόκκαλο ο ταρίφας. 

Γυρίζει, με κοιτάει επιθετικά και ξαναγυρίζει μπροστά. Ήμουν και ξανθιά τότε.

Η δικιά σου δεν το 'ραψε όμως. Όσο προχωρούσαμε, τόσο πύκνωναν τα λουλουδάκια. 

"Μα τι γίνεται τέλος πάντων σήμερα με τα λουλουδάκια;"

Ξανά κόκκαλο ο ταρίφας.

"Ποια λουλουδάκια κοπελιά;"

"Αυτά τα άσπρα."

Κόκκαλο και ο πίσω πελάτης.

"Μας κοροϊδεύεις;! Αυτό είναι ΧΙΟΝΙ!"

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν μου είχε περάσει καν απ' το μυαλό ότι τα λουλουδάκια θα μπορούσαν να είναι χιόνι. 

Κόκκαλο ο annanas. 

Αισθάνθηκα σαν το μεγαλύτερο και ξανθότερο UFO του κόσμου. Ν' ανοίξει το κάθισμα του ταξιού να με καταπιεί ένα πράγμα.

"Δεν μπορεί να μην έχεις ξαναδεί χιόνι. Μας κοροϊδεύεις."

"Δεν έχω ξαναδεί. Αλήθεια! Εκεί που μεγάλωσα δεν χιονίζει ποτέ και στα βουνά πήγαινα όταν ήταν ήδη στρωμένο. Δεν έχω δει ποτέ να χιονίζει."

Ο ταξιτζής είχε αρχίσει να γίνεται ειρωνικός κι εγώ να θέλω να τον σπάσω στο ξύλο, που με αμφισβητούσε.

"Δεν μπορεί να μην έχει χιόνισει ποτέ στα μέρη σου."

Βλέμμα της κατσαρίδας, ο annanas, έτοιμος να ρίξει την μπουνιά.

"Κι από πού είσαι δηλαδή;"

Όταν του απάντησα, με κατάλαβε. Αφού συσκέφθηκε με τον πίσω πελάτη, κατέληξαν ότι έχουν γνωστούς από τα μέρη μου, οι οποίοι τους είχαν πει στο παρελθόν, ότι εκεί δεν χιονίζει. Κι έτσι πείστηκαν κι οι δύο, ότι ο τότε μικρός annanas είχε πολλά να μάθει στην πρωκτεύουσα.