Δεν θέλω να 'ρχεσαι.
Δεν στο 'πα;
Και τι με νοιάζουνε τα μέρη π΄ αγαπάς
και μου τα δείχνεις;
Κούκοι ρολόγια, σε τρύπιους τοίχους
και τρυπώνεις όπου βρίσκεις χαραμάδα.
Δεν ανήκεις πια εδώ.
Δεν στο 'πα;
Είναι τα όνειρα δικά μου
μ' ανθισμένες αμαρτίες.
Τι κοιτάς; Να ταπεινώσεις; Να γελάς;
Δεν ανήκω πια σε σένα.
Δεν στο 'πα;
25.4.2009
N.M.Σ. © 2009
Μ΄αρέσουν πολύ αυτοί οι στίχοι. ΄Εχουν μια μελαγχολική τρυφερότητα, ένα παράπονο σχεδόν παιδικό, που παραλύει τον αναγνώστη.
ΑπάντησηΔιαγραφή