Και που λες, έχω ενθουσιαστεί με την ιδέα του φροντιστηρίου. Σκέφτομαι ότι θα ξανακαθίσω σε θρανίο και παθιάζομαι. Μου 'χει λείψει να κάνω μάθημα σε αίθουσα με λίγα άτομα και σίγουρα δεν το έζησα αυτό στο Πανεπιστήμιο. Μπορείς να με πεις και φυτό, δεν θα παρεξηγηθώ. Αν και πιστεύω ότι ο καλός μαθητής, αποτελεί κίνητρο για τον δάσκαλο, να κάνει τη δουλειά του με ευχαρίστηση. Από Α' Γυμνασίου μέχρι Γ' Λυκείου ήμουν απουσιολόγος κι η αγαπημένη των δύσκολων καθηγητών. Το 2005 στα πρώτα σεμινάρια, ο αγαπημένος μου δάσκαλος είπε στο τελευταίο μάθημα, ότι περιμένε πώς και πώς να έρθει η μέρα του μαθήματος, μόνο και μόνο γιατί γούσταρε ν' ακούει τις ιστορίες μου. Το 2006 στα δεύτερα σεμινάρια, στο πρώτο μάθημα ο δάσκαλος είπε, ότι όταν διάβασε το γραπτό μου σκέφτηκε ότι το επίπεδο του τμήματος είναι πολύ ανεβασμένο -και ήταν θαρρώ. Από τότε έχω να δω θρανίο. Καταλαβαίνεις τι έχει να γίνει...Με προϋπηρεσία δύο χρόνων, θα "φυσάω" στην τάξη. Γεννήθηκα γι' αυτές τις εξετάσεις και θα σκίσω. Πάντα αισθανόμουν ότι θα τα καταφέρω σ' αυτό. Όχι μόνο θα περάσω αλλά θα γράψω και τον μεγαλύτερο βαθμό κι άλλος ένας δάσκαλός μου, θα περιφανεύεται ότι μ' είχε μαθήτρια.
Όλα αυτά βέβαια, όταν με το καλό αποφασίσουν πότε θα τις δώσω τις ρημαδοεξετάσεις...
Είσαι λοιπόν η χαρά του Δασκάλου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Δάσκαλος χαίρετε όταν βλέπει τα εφόδια που μοίρασε να χρησιμοποιούνται
σωστά και αποτελεσματικά, χαίρετε όταν η χρησιμότητα του πολλαπλασιάζεται
διαχεόμενη και ξαναγεννημένη μέσα από τις προσωπικότητες των `ακροατών` του,
χαίρετε γιατί η μάθηση είναι αμφίδρομη διαδικασία και προσθέτει στον κάθε
ένα αυτό που πρέπει (είναι η διαδικασία που μεγαλώνει το ειδικό βάρος του Δασκάλου),
χαίρετε διπλά όταν συναντά τον `έτοιμο` να μάθει,
χαίρετε πολλαπλά όταν όλα αυτά τα βλέπει να φωτίζουν γελαστά μάτια.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσ τσ τσ...πειραματισμοί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δικά μου πάντως είναι σίγουρα γελαστά! ;))