Είναι στιγμές σαν κι αυτή, που ο ουρανίσκος με γαργαλάει για σοκολάτα. Ανάγκη για το γλυκό κομμάτι που λιώνει σιγά - σιγά στο στόμα, οδηγώντας τη γλύκα στην ψυχή. Λόγω ζέστης, τις αποσύρουν μέχρι να έρθει το φθινώπορο και μέχρι τότε, μας παραπέμπουν στα παγωτά. Όχι κύριε, δεν θέλω παγωτό! Σοκολάτα θέλω!
Όσο υπάρχει η σοκολάτα, τι να τα κάνεις τα υποκατάστατα; Τώρα όμως που δεν βρίσκω, μήπως να το ξανασκεφτώ;
Κοινό το `πάθος`
ΑπάντησηΔιαγραφήέχει τρυπώσει και στις … `αμαρτίες` μου
…και το υποκατάστατο !
Δεν μετράει! Είσαι άντρας
ΑπάντησηΔιαγραφή