00:00

Τικ τακ, τικ τακ, τικ τακ, τικ...

Βγαίνεις από την καφετέρια και περπατάς. Ένα δύο, ένα δύο, ένα δύο, ένα...Βάζεις το ακουστικό στο αυτί, αλλά καμιά απάντηση. Κλείνεις. Κόκκινο. Σταματάς. Στο απέναντι πεζοδρόμιο ένα κομμάτι παρελθόν σε χαιρετάει, με το ακουστικό στο αυτί. Πράσινο κι απέναντι. Το παρελθόν μιλάει στο τηλέφωνο και σου κάνει νόημα να μείνεις. Εσύ χαμένη, αυτό κλείνει το τηλέφωνο. Αμηχανία. Πλησιάζει απειλητικά και σε φιλάει σταυρωτά μα όχι πεταχτά. Σε καλεί για καφέ. Το κινητό σου χτυπά και απαντάς. 

"Έλα!"

"Δεν μπορώ, με περιμένουν". 

Χαμογελάς ψυχρά, γυρίζεις την πλάτη και φεύγεις χωρίς να κοιτάξεις πίσω.

Το παρελθόν, πρέπει να παραμένει στη θέση του. Έχεις ν' ασχοληθείς με το παρόν τώρα...