Δοκίμασα της λήθης το νερό,
μα το στοιχειώσαν οι στιγμές μας.
Κι αντί να γιατρευτώ, αρρωσταίνω.
Κι όλο κλαίω για να φύγουν οι στιγμές από τα μάτια,
αλλά γεύομαι την πίκρα των δακρύων.
Κι όλο φτύνω για να φύγουν τα στοιχειά,
μα στον ανέμο εξατμίζονται και μένουν,
να ρουφώ με τ' οξυγόνο π' αναπνέω.
2.7.2009
Ν.Μ.Σ
Στιγμές,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε ξόρκι, αγκάθι τις κάνει.
Κάθε σταγόνα, τις στοιχειώνει
Ώσπου οι νέες στιγμές αεράκι
Θα στείλουν στάχτες και πίκρα δακρίων
πολύτιμα πετράδια στο στέμμα σου
αχ καλέ μου Όλβιε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια τιάρα με πολύτιμα πετράδια, θα που πήγαινε νομίζω :)
Θλίψης Βασίλισσα εγώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε στέμμα στα μαλλιά μου
πάνω στο θρόνο το χρυσό
ζητώ παρηγοριά μου.
Της στιγμής το ανωτέρω :Ρ