Δεν λέω κάτι τέτοιο, Είναι μια διαδρομή, ένας `οδικός` χάρτης. Φάνηκε να έχεις `γνωριστεί` με την ένωση, που σημαίνει ότι αρκεί να βάλεις σε δοκιμασία διαλόγου την γνωριμία σου και να……. μάθουμε και εμείς κάτι.
:) από που φάνηκε καλέ ότι έχω γνωριστεί με την ένωση; με την άνωση ίσως. Με την ένωση έχω ένα θεματάκι. Όταν καταλήξω στο τι σημαίνει ένωση, θα σου πω.
Σε χαιρετώ Ανανά Δεν είμαι στον υπολογιστή μου σταθερά , έλειπα και τις τελευταίες μέρες . Θα σου πω όμως τώρα μια που πέρασα τη γνώμη μου για την ένωση (στο ζευγάρι εννοείς υποθέτω)
Η ένωση προϋποθέτει μια σοβαρή υπέρβαση ….του εγωισμού . Έτσι περνά ο άλλος μέσα μας και εμείς μέσα στον άλλο . Αντικρίζοντας τον άλλο αντικρίζουμε αναπόφευκτα και τον εαυτό μας ….αυτό το δεύτερο τρομάζει κάποιους και δεν δίνονται ολοκληρωτικά στη σχέση …. η γνωριμία με τον εαυτό τους ! ….ακούγεται παράξενο ίσος …. Η οικειοποίηση(γνωριμία) με τον άλλο μας διευρύνει πραγματικά Οι άνθρωποι που θέλουν τη σχέση της μιας νύχτας στην πραγματικότητα θέλουν ν αποφύγουν τον εαυτό τους …ν αποδράσουν απ αυτό τον άγνωστο που μάλλον τους καταδυναστεύει . Η ένωση λοιπόν είναι υπέρβαση και χώρος μέσα μας για τον άλλο . Ελένη
Ελένη χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, αν και ήλπιζα να σε γνωρίσω κι από κοντά. Ο ορισμός σου με καλύπτει απόλυτα και συμφωνώ κυρίως στο κομμάτι που αφορά την υπέρβαση του εγωισμού.
κατόπιν ωρίμου σκέψεως, κατέληξα στο ότι η ένωση μοιάζει απόλυτα με τα κουκούτσια του μούσμουλου. Είναι δύο, πολύ κοντά το ένα στο άλλο, στο σχήμα του γινκ και του γιανκ, σαν να αλληλοσυμπληρώνονται κι ας είναι αυτόνομα, γλιστράνε και προστατεύονται από τη σάρκα του φρούτου. Αντίστοιχα και το ζευγάρι. Δουλεύει μόνο όταν περιβάλλεται από το προστατευτικό τοίχος της αγάπης του. Παύει να υπάρχει η σάρκα και τα κουκούτσια απομακρύνονται.
Εγώ πριν απαντήσω θέλω να ζητήσω διευκρινίσεις: για τι είδους ένωση μιλάμε; Σαρκική; Πνευματική; Ψυχική; Μεταξύ εραστών; Μεταξύ συζύγων; Μεταξύ φίλων; Έχω απαντήσεις για όλα (αυτό, δα, έλειπε.. :P ), αλλά διαφωτίστε με για να μην γράψω έκθεση ιδεών!
Α, ωραία! Τότε θα καταπιαστώ με το πιο πολύπλοκο (έτσι νομίζουμε, δηλαδή...) και αυτό που αναφέρεις κι εσύ στο σχόλιό σου και οι αναγνώστες σου: την ένωση του ζευγαριού.
Αυτά που θα πω, αν μου ζητούσες να τα υποστηρίξω πριν λίγο καιρό, θα σου έλεγα πως είσαι τρελλή. Μόλις πολύ πρόσφατα, μιας ευκαιρίας δοθείσης, κάθησα και τα σκέφτηκα ενδελεχώς και κατέληξα στην εξής αλήθεια: αν αυτό που θέλεις, αν αυτό που επιδιώκεις, αν αυτό που προσδοκάς είναι να βλέπεις στον άλλον το καθρέφτισμά σου, δεν χρειάζεσαι σύντροφο, χρειάζεσαι καθρέφτη, απλά πράγματα. Τον άλλον πρέπει να τον βλέπεις όπως ακριβώς είναι, στις πραγματικές του διαστάσεις, με όλα του τα ελαττώματα, τις αδυναμίες, τους φόβους και τα προτερήματα. Αυτό είναι το εύκολο της υπόθεσης. Το δύσκολο είναι να τον αποδεχθείς έτσι ακριβώς, χωρίς να τον περάσεις από το κρεβάτι του Προκρούστη, για να τον "ψηλώνεις" ή τον "κονταίνεις" κατά πως θέλεις. Και, το πιο δύσκολο ακόμα, είναι να τον αγαπήσεις έτσι όπως είναι, αν θες, να τον αγαπήσεις επειδή είναι έτσι ακριβώς.
Μη νομίζεις πως ήμουν πάντα τόσο "σοφή", απλά -πρόσφατα- με κάλεσα να αποφασίσω αν θέλω ένας άνθρωπος να υπάρχει στη ζωή μου ή όχι. Κάποια από τα ελαττώματά του με έκαναν να υποφέρω, κάποια από τα προτερήματά του μου έδιναν την άφατη χαρά. Και αποφάσισα να τον δεχτώ και με τα δύο, γιατί είναι πολύ σημαντικός για μένα.
Και μέσα από αυτήν την πορεία, της αποδοχής της διαφορετικότητας του άλλου και το δικαίωμά του σε αυτή, ελπίζω να πορευτώ προς την ένωση μαζί του.
Συγγνώμη για το μακροσκελές του σχολίου, είμαι γνωστή πολυλογού! :p
(για τις άλλες κατηγορίες ένωσης ισχύουν άλλα, ενίοτε και αυτά!)
Δηλαδή λες ότι η ένωση επιτυγχάνεται μόνο αν αγαπήσεις τον άλλον όπως είναι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Αυτό εξυπακούεται. Ένωση όμως, τι σημαίνει;
Να παραμείνετε δύο, που θα αλληλοσυμπληρώνεστε, θα αλληλοεξαρτάστε (σε λογικά πλαίσια), θα συνυπάρχετε, θα αναζητάτε ο ένας τον άλλον. Μέχρι εκεί. Η συγχώνευση, πραγμάτων και ανθρώπων, οδηγεί σε μετάλλαξη. Ποτέ τα μεταλλαγμένα δεν είναι καλά! ;)
[άσε κατά μέρος τον ανθόσπαρτον, τον έχω βιώσει, έκανα το χρέος μου στην οικογένεια και την κοινωνία, φτάνει! :p ]
Ήταν εξαιρετική! Μόνο που, μεταξύ ανθρώπων, αν η ένωση έχει επιτευχθεί, θα παραμείνει και αφού φύγει η αγάπη, ή μάλλον ο έρωτας, γιατί η αγάπη δεν τελειώνει.
(Θα το πιστέψεις; Κοντεύω 50 χρονών γυναίκα και δεν έχω δει κουκούτσια από μούσμουλο! Με έβαλες στο τριπάκι να τα ψάξω!)
Πλάκα κάνεις!! Αν και το ξανασκεφτόμουν και έχω την εντύπωση ότι κάποιες φορές, δεν απομακρύνονται όταν φας το φρούτο. Παραμένουν ενωμένα, αλλά αν πας να τα πιάσεις, θα γλιστρίσουν και θα χωρίσουν. Ψάξτο και πες μου κι εμένα ;)
http://girevo-ton-diogeni.pblogs.gr/2007/04/taxidi-sto-agnwsto.html
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδή λες ένωση=ταύτιση
ΑπάντησηΔιαγραφήμμμ...δεν με καλύπτει
Δεν λέω κάτι τέτοιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μια διαδρομή, ένας `οδικός` χάρτης.
Φάνηκε να έχεις `γνωριστεί` με την ένωση, που σημαίνει ότι αρκεί να βάλεις σε δοκιμασία διαλόγου την γνωριμία σου και να……. μάθουμε και εμείς κάτι.
:) από που φάνηκε καλέ ότι έχω γνωριστεί με την ένωση;
ΑπάντησηΔιαγραφήμε την άνωση ίσως. Με την ένωση έχω ένα θεματάκι. Όταν καταλήξω στο τι σημαίνει ένωση, θα σου πω.
Σε χαιρετώ Ανανά
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι στον υπολογιστή μου σταθερά , έλειπα και τις τελευταίες μέρες .
Θα σου πω όμως τώρα μια που πέρασα τη γνώμη μου για την ένωση
(στο ζευγάρι εννοείς υποθέτω)
Η ένωση προϋποθέτει μια σοβαρή υπέρβαση ….του εγωισμού .
Έτσι περνά ο άλλος μέσα μας και εμείς μέσα στον άλλο .
Αντικρίζοντας τον άλλο αντικρίζουμε αναπόφευκτα και τον εαυτό μας ….αυτό το δεύτερο τρομάζει κάποιους και δεν δίνονται ολοκληρωτικά στη σχέση ….
η γνωριμία με τον εαυτό τους ! ….ακούγεται παράξενο ίσος ….
Η οικειοποίηση(γνωριμία) με τον άλλο μας διευρύνει πραγματικά
Οι άνθρωποι που θέλουν τη σχέση της μιας νύχτας στην πραγματικότητα θέλουν ν αποφύγουν τον εαυτό τους …ν αποδράσουν απ αυτό τον άγνωστο που μάλλον τους καταδυναστεύει .
Η ένωση λοιπόν είναι υπέρβαση και χώρος μέσα μας για τον άλλο .
Ελένη
Όπως θέλει ο καθένας!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, αν και ήλπιζα να σε γνωρίσω κι από κοντά. Ο ορισμός σου με καλύπτει απόλυτα και συμφωνώ κυρίως στο κομμάτι που αφορά την υπέρβαση του εγωισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ο κανένας πώς θέλει; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκατόπιν ωρίμου σκέψεως, κατέληξα στο ότι η ένωση μοιάζει απόλυτα με τα κουκούτσια του μούσμουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δύο, πολύ κοντά το ένα στο άλλο, στο σχήμα του γινκ και του γιανκ, σαν να αλληλοσυμπληρώνονται κι ας είναι αυτόνομα, γλιστράνε και προστατεύονται από τη σάρκα του φρούτου.
Αντίστοιχα και το ζευγάρι. Δουλεύει μόνο όταν περιβάλλεται από το προστατευτικό τοίχος της αγάπης του.
Παύει να υπάρχει η σάρκα και τα κουκούτσια απομακρύνονται.
Εγώ πριν απαντήσω θέλω να ζητήσω διευκρινίσεις: για τι είδους ένωση μιλάμε; Σαρκική; Πνευματική; Ψυχική; Μεταξύ εραστών; Μεταξύ συζύγων; Μεταξύ φίλων; Έχω απαντήσεις για όλα (αυτό, δα, έλειπε.. :P ), αλλά διαφωτίστε με για να μην γράψω έκθεση ιδεών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όλες! Ή για όποια σας είναι πιο εύκολο ή πιο ενδιαφέρον να απαντήσετε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μας ήρθατε :)
Α, ωραία! Τότε θα καταπιαστώ με το πιο πολύπλοκο (έτσι νομίζουμε, δηλαδή...) και αυτό που αναφέρεις κι εσύ στο σχόλιό σου και οι αναγνώστες σου: την ένωση του ζευγαριού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που θα πω, αν μου ζητούσες να τα υποστηρίξω πριν λίγο καιρό, θα σου έλεγα πως είσαι τρελλή. Μόλις πολύ πρόσφατα, μιας ευκαιρίας δοθείσης, κάθησα και τα σκέφτηκα ενδελεχώς και κατέληξα στην εξής αλήθεια: αν αυτό που θέλεις, αν αυτό που επιδιώκεις, αν αυτό που προσδοκάς είναι να βλέπεις στον άλλον το καθρέφτισμά σου, δεν χρειάζεσαι σύντροφο, χρειάζεσαι καθρέφτη, απλά πράγματα. Τον άλλον πρέπει να τον βλέπεις όπως ακριβώς είναι, στις πραγματικές του διαστάσεις, με όλα του τα ελαττώματα, τις αδυναμίες, τους φόβους και τα προτερήματα. Αυτό είναι το εύκολο της υπόθεσης. Το δύσκολο είναι να τον αποδεχθείς έτσι ακριβώς, χωρίς να τον περάσεις από το κρεβάτι του Προκρούστη, για να τον "ψηλώνεις" ή τον "κονταίνεις" κατά πως θέλεις. Και, το πιο δύσκολο ακόμα, είναι να τον αγαπήσεις έτσι όπως είναι, αν θες, να τον αγαπήσεις επειδή είναι έτσι ακριβώς.
Μη νομίζεις πως ήμουν πάντα τόσο "σοφή", απλά -πρόσφατα- με κάλεσα να αποφασίσω αν θέλω ένας άνθρωπος να υπάρχει στη ζωή μου ή όχι. Κάποια από τα ελαττώματά του με έκαναν να υποφέρω, κάποια από τα προτερήματά του μου έδιναν την άφατη χαρά. Και αποφάσισα να τον δεχτώ και με τα δύο, γιατί είναι πολύ σημαντικός για μένα.
Και μέσα από αυτήν την πορεία, της αποδοχής της διαφορετικότητας του άλλου και το δικαίωμά του σε αυτή, ελπίζω να πορευτώ προς την ένωση μαζί του.
Συγγνώμη για το μακροσκελές του σχολίου, είμαι γνωστή πολυλογού! :p
(για τις άλλες κατηγορίες ένωσης ισχύουν άλλα, ενίοτε και αυτά!)
Σας το εύχομαι και βίον ανθόσπαρτον! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή λες ότι η ένωση επιτυγχάνεται μόνο αν αγαπήσεις τον άλλον όπως είναι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του.
Αυτό εξυπακούεται.
Ένωση όμως, τι σημαίνει;
Σίγουρα όχι να γίνεις ένα με τον άλλον. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα παραμείνετε δύο, που θα αλληλοσυμπληρώνεστε, θα αλληλοεξαρτάστε (σε λογικά πλαίσια), θα συνυπάρχετε, θα αναζητάτε ο ένας τον άλλον. Μέχρι εκεί. Η συγχώνευση, πραγμάτων και ανθρώπων, οδηγεί σε μετάλλαξη. Ποτέ τα μεταλλαγμένα δεν είναι καλά! ;)
[άσε κατά μέρος τον ανθόσπαρτον, τον έχω βιώσει, έκανα το χρέος μου στην οικογένεια και την κοινωνία, φτάνει! :p ]
Άρα συμφωνείτε με τη θεωρία των κουκουτσιών του μούσμουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν πετυχημένη νομίζω :)
Ήταν εξαιρετική! Μόνο που, μεταξύ ανθρώπων, αν η ένωση έχει επιτευχθεί, θα παραμείνει και αφού φύγει η αγάπη, ή μάλλον ο έρωτας, γιατί η αγάπη δεν τελειώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Θα το πιστέψεις; Κοντεύω 50 χρονών γυναίκα και δεν έχω δει κουκούτσια από μούσμουλο! Με έβαλες στο τριπάκι να τα ψάξω!)
Πλάκα κάνεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και το ξανασκεφτόμουν και έχω την εντύπωση ότι κάποιες φορές, δεν απομακρύνονται όταν φας το φρούτο. Παραμένουν ενωμένα, αλλά αν πας να τα πιάσεις, θα γλιστρίσουν και θα χωρίσουν. Ψάξτο και πες μου κι εμένα ;)