Άκουσα κάπου, ότι ο μεγαλύτερος έρωτας είναι ο ανεκπλήρωτος. Και συμφώνησα. Ο λόγος είναι ότι όταν δεν έχει εκπληρωθεί, πλάθεται στον εγκέφαλό μας, ως το ιδανικό. Μέγα λάθος υποθέτω. Αλλά μόνο υποθέτω.
Τί γίνεται όταν εκπληρωθεί αυτός ο έρωτας; Φαντάζομαι ότι τίθεται στη σωστή του θέση, η οποία κομματάκι δύσκολο να είναι η κορυφή.
Τελικά, πρέπει αυτοί οι έρωτες να εκπληρώνονται ή είναι προτιμότερο να παραμένουν απωθημένα;
Υ.Γ. Κι όπως είχε πει κι ο φίλος μου, ο Βίκτωρ Ουγκώ: Είναι μαρτύριο για τον άντρα να του αντιστέκεται μια γυναίκα. Αλλά είναι ακόμη μεγαλύτερο μαρτύριο για μια γυναίκα να αντιστέκεται.
Ε, τόσα ήξερε κι αυτός, τόσα έλεγε.. Δε μπορεί ένας άντρας να μιλήσει για τη θέση μιας γυναίκας, ούτε και το αντίθετο. Όπως είπες και εσύ είναι θέμα διαφορετικού πλανήτη.. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην το ψάχνεις έτσι, δε μπορείς να βγάλεις κανόνα για όλους τους ανεκπλήρωτους έρωτες!.. Η αρχική σου υπόθεση είναι σωστή. Πολλές φορές όμως είναι καλό να εκπληρώνονται, γιατί τα συναισθήματα έχουν οριμάσει περισσότερο μέσα σου και ξέρεις ότι αυτό πραγματικά θες οπότε αν αξίζει πραγματικά θα υπάρχει και ανάλογη ανταπόκρηση και απ' την πλευρά του άλλου.. Έτσι μπορεί ν' αγγίξει και το ιδανικό με λίγη τύχη.. Αλλά αυτό δεν μπορείς να το 'χεις κάθε φορά στο νου σου σαν δεδομένο όταν κηνυγάς κάτι.. Και γενικότερα, αν ψάχνεις μόνο κορυφή δύσκολα θα ευχαριστηθείς μ' αυτό που σου προσφέρεται..
Δεν ξέρω αν έγινα απόλυτα σαφής, αλλά πάνω κάτω πιστεύω να με πιάνεις.. ;)
Καλό σου βράδυ και καλή ανάσταση Annanako! :)
σ' έπιασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με την 1η παράγραφο συμφωνώ. Έκανα ακριβώς την ίδια σκέψη όταν το διάβασα. Αλλά επειδή, σαν γυναίκα, με συμφέρει το κράτησα :Ρ
Τώρα σχετικά με με την 2η παράγραφο, έχω να πω ότι ξέχασα να γράψω πάνω, ότι μιλάω για ανεκπλήρωτο κι απ' τις 2 πλευρές. Δεν πρόκειται για κυνήγι, αλλά για μια απόφαση που πρέπει να παρθεί ή όχι.
Καλή Ανάσταση!!
όταν εκπληρωθεί ψάχνεις τον επόμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο χάλια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κάποιοι άνθρωποι που εμφανίζονται στη ζωή μας για να τη μαγέψουν, χωρίς ποτέ όμως να γίνουν πρωταγωνιστές της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όσο κι αν αυτό πονάει, θα μείνουν για πάντα ένα τρυφερό όνειρο...
Σίγουρα είναι καλύτερα έτσι, ένας έρωτας μακριά απ' την απομυθοποίηση της πραγματικότητας.
Έστω, Ανεκπλήρωτος.
Καλησπέρα :)
Μα μιλάω για την περίπτωση που ΜΠΟΡΕΙ να εκπληρωθεί. Υπάρχει η φλόγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροβληματίζομαι αρκετά, για το αν ΠΡΕΠΕΙ να εκπληρωθεί. Κι η απομυθοποίηση είναι δύσκολο πράγμα. Μετά, απλά δεν υπάρχει το ιδανικό. Ό,τι κι αν αυτό σημαίνει.
Δηλαδή είσαι υπέρ του ανεκπλήρωτου;
Καλώς μας ήρθες :)
Αααααχ. Ααααααχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα άλλο δεν έχω να πω.
Α και χρόνια πολλά.
αααχ κύριε Μάνο μου, με καλύψατε! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη!
Καλέ μου annana δεν υπάρχει πρέπει στους έρωτες, αν βάζεις τα πρέπει μπροστά δεν τους ζεις. Μια ανάσα, ένα άγγιγμα, ένα φιλί φτάνει για να απαντήσει σε όλα σου τα ερωτηματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές φορές είναι καλό να απομυθοποιείς και καταστάσεις και ανθρώπους γιατί έτσι προχωράς παρακάτω...
Εμείς οι δύο πρέπει να τα πούμε κάποια στιγμή!
Κάτι μας είπες τώρα. Έχω χαρακτηρισθεί ως "το παιδί του καθήκοντος" κι όσο κι αν δε μ' αρέσει, τον αποδέχομαι τον τίτλο, ως αληθινό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι καλό να προχωράς παρακάτω. Αλλά είναι καλό να μην υπάρχει -έστω και στο μυαλό σου- το ιδανικό; Η ελπίδα που λένε.
Στείλε μέιλ ;)
Eπειδή έχω κάνει διατριβή επί του θέματος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα είναι ωραίο να γίνονται στην ώρα τους. Πάνω στη μεγάλη κάψα. Κι όχι στην κΛάψα.
Μετά, απλώς, φεύγει από μόνος του ο αγαπητός έρωτας. Αλλά νομίζουμε πως ακόμα είναι εδώ και μας περιμένει. Πάει σε άλλο ζευγάρι ο έρωτας, μήπως και εκπληρωθεί μέσα από αυτούς. Αυτόν υπηρετούμε, όχι εμάς ούτε τον άλλον. Και φυσικά ποτέ δε μας υπηρετεί αυτός.
Παιχνίδια του μυαλού. Χημικές ουσίες σε υπολανθάνουσες δόσεις..
Συμφωνώ! Όλα πρέπει να γίνονται στη μεγάλη κάψα. Αν όμως οι συνθήκες δεν το ευνόησαν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή εσύ λες ότι αφού δεν έγινε στην ώρα του, να μη γίνει ποτέ;
Όχι. Εγώ λέω, να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να μιλήσει. Την αλήθεια σου.. όχι το πείσμα σου ή τις εμμονές σου ούτε και τον εγωϊσμό..μα ούτε και τον φόβο. Αυτό που σου λέει η φωνή μέσα σου. Ελευθερη..απαλλαγμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δύσκολο να ξεφορτωθούμε τα απανωτά δέρματα που έχουμε φωρτωθεί γενικώς, αλλά και ειδικώς (με το εκκάστοτε άλλο πρόσωπο που μας ενδιαφέρει..). Θέλει να μη φοβάσαι την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή..
Φιλιά!
Ο πιο μεγάλος μου έρωτας εκπληρώθηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈζησε 6 ονειρεμένα χρόνια.
ποδοπατήθηκε
προδοθηκε
καταστράφηκε
...από ανωριμότητα.
Η εκπλήρωση είναι το ζητούμενο. Τα άλλα απλώς προβολές.
Δεν έχω ακόμα ξεφύγει (πέρασαν άλλα 4). Δε θυμάμαι ποτέ τη decadance... Θυμάμαι πάντα τα χρώματα, τα φιλιά και τη μουσική.
Απατηλή εξιδανίκευση.
Έχω σκεφτεί αν θα προτιμούσα να μην το είχα ζήσει... για να μην είχα παγιδευτεί.
Ποιος θα ήμουν όμως τώρα?
Υ.Γ. Εγώ βλέπω ότι οι γυναίκες είναι αυτές που ζητούν περισσότερο τώρα και οι άντρες αυτοί που αντιστέκονται... 250 χρόνια μετά Βίκτωρος Ουγκώ
Καταρχάς welcome στην annanoπαρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' ό,τι κατάλαβα, εκπροσωπείς το δυνατό φύλο. Είσαι τυχερός που μπορείς και κρατάς τις όμορφες μόνο στιγμές - εμένα μου είναι αδύνατον.
Η ερώτηση "Ποιος θα ήμουν..." μένει πάντα αναπάντητη, σε όλες τις περιπτώσεις των επιλογών μας. "Τί θα γινόταν αν έκανα (ή δεν έκανα) αυτό". Από 'κει και πέρα, αξιολογείς τις καταστάσεις και παίρνεις το ρίσκο, τα αποτελέσματα του οποίου σε πλάθουν σ' αυτό που είσαι σήμερα.
Πάντως ακόμα και στην περίπτωσή σου και παρόλο που εκπληρώθηκε και κράτησε 6 (!) χρόνια, ακόμα απωθημένο φαίνεται να είναι :S
Υ.Γ. Οι άντρες σίγουρα αντιστέκονται. Στις δεσμεύσεις και τον γάμο. Μόνο που δε νομίζω ότι ο Βίκτωρ αναφερόταν σ΄αυτά ;)
http://www.youtube.com/watch?v=H03XnylhTt4
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα...καιρό είχαμε να σας δούμε από τα μέρη μας. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κρατήσω το ότι, όταν φεύγει μια γυναίκα, φταίει πάντα ο άντρας ;) Κι ας μην έχει γραφτεί στον ΑΚ