Ε λοιπόν αναρωτιέμαι. Έφυγα για 2 μέρες κι όσοι γνώρισα στο ταξίδι με πέρασαν για εξομολόγο. Όχι ότι μου λείπει αυτή η έμφυτη αγιοσύνη, αλλά κατέληξα στο ότι ή ο Άνθρωπος νιώθει πολύ μόνος κι έχει ανάγκη να μοιράζεται -ακόμη και με ξένους ή είναι τρομερά εγωιστής. Άκουσα αρκετές ιστορίες κι η μόνη ερώτηση που μου τέθηκε -ανεξαρτήτως φύλου(;)- ήταν "τι ζώδιο είσαι;". Ταύρος με Λιοντάρι για να προλάβω όποιο ζωντόβολο θέλει να ρωτήσει το ίδιο.
Μέχρι κι ένα 5χρονο κοριτσάκι στο καράβι της επιστροφής, με πλησίασε και με ύφος δώδεκα καρδιναλίων μου δήλωσε: "Εμείς πήραμε ένα πουλάκι".
"Κι εγώ πήρα ένα πουλάκι. Το γνωστό και μη εξαιρεταίο" ήθελα να απαντήσω, αλλά αρκέστηκα στο "Μπράβο" γιατί και το τι ζώδιο είμαι να της αποκάλυπτα, δε νομίζω ότι θα καταλάβαινε. Εξάλλου έχει όλη τη ζωή μπροστά της, να πάρει το γνωστό πουλάκι με το κιλό.
Επανέρχομαι και λέω λοιπόν, ότι τελευταία ακόμα κι οι φίλοι μου, θέλουν να μιλάνε μόνο για τον εαυτό τους και τα προβλήματά τους (ε καλά όχι κι όλοι) κι εγώ έχω περάσει ώρες ατελείωτες, κουνώντας το κεφάλι και γνέφοντας "ναι" κι "όχι". Κι ας είναι η δική μου ζωή τώρα, ένα καζάνι που βράζει.
Για πείτε, γιατί συμβαίνει αυτό; Μοναξιά ή εγωισμός;
Ανάγκη να νιώσουν πως, έστω και για λίγο, μπορούν να γίνουν το κέντρο του κόσμου σου. Όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήχμ...του κόσμου μου ή του κόσμου γενικά; Γιατί έτσι καταλήγουμε στον εγωισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο...αρκέστηκα να πω και εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε το πρόβλημα ευκαιρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τις κατάλληλες ερωτήσεις το βαρετό γίνεται συναρπαστικό ή την ^κάνει^ με μικρά ….. πηδηματάκια.
Λασπολόγε, μπράβο σε τι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλβιε, δεν είπα ότι βαριέμαι να ακούω. Πάντα μ' ενδιέφεραν οι νέες ιστορίες. Απλά προβληματίζομαι που ο άλλος είναι έτοιμος να ανοιχτεί ακόμα και σ' ένα ξένο κι έχει ανάγκη να πει, αλλά όχι να ακούσει. Κι όχι ότι θα τους έλεγα αν με ρωτούσαν, απλά μια παρατήρηση έκανα. Όσο για το άλλο, ιδέα σου είναι. Αν ήξερες μόνο τι έκανα η παλαβή :Ρ
adilkh katara apo parisi edw... oute log in den prolavainw na kanw...
ΑπάντησηΔιαγραφήexw megalh aporia kai apaitw ameso ksekatharisma...
ti zwdio eisai sto kineziko zwdiako kai ti zwdio sto indiko?
oxi na mas vgaineis kai apo panw legontas mas mono ena eurwpaiko zwdiaki kai nomizeis ksemperdepses... :P
Loipon, emena h gnwmh mou einai oti o anthrwpos mono ena pragma exei anagh gia na mh niwthei oti kanei lathos: na exei ESTW ENAN anthrwpo na sumfwnei mazi tou. Nomizw pws oi perissoteroi anthrwpoi epapsan pia na exoun alithinous filous, 'h agaphmenous sygeneis... to mono tous ksespasma loipon einai o X agnwstos pou tha vrethei sto dromo tous...
Einai lathos na tous dineis tharros, pera apo to oti tha sou xalasoun thn diathesi, tous enisxueis thn autolyphsh kai th grinia... Skopos einai na ginoun pio dunatoi, oxi na se proslavoun gia proswpikh psuxologo :P
Katse kai xalarwse, giati to kalokairaki tha teleiwsei suntoma kai meta ante pali voutia sta duskola...
Polla filia apo gallia :)
αχ Καταρούλα μου ελπίζω να περνάς τέλεια στα εξωτερικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις πολύ δίκιο! Κι αυτό το λέει ένας άνθρωπος που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να βρει ΕΣΤΩ ΕΝΑΝ να συμφωνεί μαζί του! Τουλάχιστον στα λάθη που ετοιμάζεται να κάνει :/
Για ποιο λόγο όμως έπαψαν να έχουν φίλους; Ή μήπως ο ξένος μπορεί πιο εύκολα να συμφωνήσει μαζί τους, επειδή δεν έχει σφαιρική γνώση επί του θέματος;
Και τι να κάνω; Να τους διακόψω; Την ώρα που αρχίζουν, αυτό που σκέφτομαι είναι ότι πρέπει ο άλλος να θέλει ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ να μιλήσει, για να μιλάει σε μένα. Οπότε δεν μπορώ παρά να ακούσω. Εξάλλου πάντα μ' άρεσε να ακούω ιστορίες. Αρκεί να μην είναι βαρετός ο τρόπος αφήγησης.
bisous!
τι ζώδιο είσαι;
ΑπάντησηΔιαγραφήκλισε φραση πια αλλα συνεχιζει να διατηρει μια μαγια.
διακρινω μια κακια και ειρωνια στην φραση "να πάρει το γνωστό πουλάκι με το κιλό" :Ρ
"Άνθρωπος νιώθει πολύ μόνος κι έχει ανάγκη να μοιράζεται -ακόμη και με ξένους ή είναι τρομερά εγωιστής." - "Μοναξιά ή εγωισμός;"
εγω θα ελεγα φοβος, παντα φοβασαι να μιλησεις με καποιον κοντινο σου γιατι ξερεις οτι στο μελλον εχει την δυνατοτητα να σε πληγωσει. Και εξαλλου ειναι παντα πιο ευκολο να ανοιχτεις σε εναν τελειως ξενο παρα σε καποιον γνωστο. Δεν εχω καταλαβει ακομη το γιατι αλλα ειναι στην To Do List μου :)
θα επεκτανομουν περισσοτερο αλλα αυτη την στιγμη ποναει η πλατη μου, το κεφαλι μου, δεν εχει αερα και βαριεμαι να σκεφτομαι. :Ρ
Μια διαπίστωση διακρίνεις. Όλοι το παίρνουμε το γνωστό πουλάκι. Ne c' est pas?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό σε βρίσκω. Και ο φόβος να μη γυρίσει να στο πετάξει στο μέλλον, με σκοπό να σε πληγώσει/εκμεταλλευτεί, παίζει. Αλλά τότε ρε παιδιά, δεν μιλάμε για φιλία...
Ανάγκη για παρηγοριά. Ίσως έχουν τόση ανάγκη να εξωτερικεύσουν τα προβλήματα τους που ακόμα και ένας άγνωστος τους φαίνεται διαμάντι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτό σωστό. Αλλά γιατί έχουμε ανάγκη να μας παρηγορούν-κανακεύουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες :)