Ελένη του κόσμου, Ελένη,

ποια ρόδα για σένα ανθίσαν;

Ξυπόλυτη τρέχεις κι άλλοι γελούν

και σου γράφουν τραγούδια και στίχους.

Μα εσύ ταραγμένη, σε βλέπω ιδρωμένη,

να τρέχεις

και τρέχεις Ελένη,

να φύγεις μακρυά, 

γιατί δεν μπορείς;

Οι αγάπες σε δένουν,

σε γερνούν, σ' ομορφαίνουν

μα εσύ δεν αντέχεις, Ελένη.

Μοιάζεις τώρα πολύ κουρασμένη.

Δε γελάς, μόνο κυνηγημένη,

τραγουδάς τα τραγούδια που είπαν για σένα

κι απαγγέλεις στίχους Σεφέρη.

Μη Ελένη. Μην τρέχεις Ελένη.

Η φυγή μοναξιά φανερώνει,

σε μωραίνει, σε φαρμακώνει,

ωραία του κόσμου, Ελένη.

9.9.2009

Ν.Μ.Σ.