-Αυτό που ζηλεύω σε 'σένα είναι ο ενθουσιασμός σου. Μακάρι να μην ήταν όλα τόσο ουδέτερα για 'μένα!
-Πού τον είδες τον ενθουσιασμό;
-Πώς να στο πω ρε παιδάκι μου; Παθιάζεσαι. Ενθουσιάζεσαι. Δεν το έχεις καταλάβει;
-Μμμ...Όταν πρόκειται για γράψιμο...ίσως.
-Όχι μόνο. Οποιαδήποτε γνώμη σου, την υποστηρίζεις με θέρμη! Γουρλώνεις τα μάτια, κουνάς τα χέρια, φωτίζεται το πρόσωπό σου. Κι αυτό το θαυμάζω.
-Μάλλον έχεις δίκιο. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Μη ζηλεύεις όμως. Όποιος ενθουσιάζεται εύκολα, απογοητεύεται ευκολότερα. Καλύτερη η ουδετερότητα λοιπόν.
....
-Τι σου λείπει;
-Αυτό, εκείνο, τ' άλλο κι οι έντονες στιγμές. Οι καλές έντονες στιγμές.
-Γιατί;
-Γιατί όλα μοιάζουν ίδια. Ανιαρά. Βαρετά. Ουδέτερα.
-Δεν υπάρχουν μόνο καλές έντονες στιγμές. Να το ξέρεις.
-Τις ζήσαμε και τις κακές κι αντέξαμε. Ώρα για καλές δε νομίζεις;
-Πρόσεχε τι εύχεσαι. Επαναλαμβάνω: οι έντονες στιγμές δεν είναι πάντα καλές.
-Ας έρθουν κι ας είναι ό,τι να 'ναι.
...
Τίποτα δεν παραμένει ίδιο, και τα ανιαρά τα βαρετά και τα ουδέτερα εξαρτώνται από τη θέση που είσαι και την κατεύθυνση που κοιτάς .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πραγματικότητα είναι πεινασμένα διάφορα `ζωάκια΄ που διαθέτει η εσωτερική μας πανίδα.
Δίκιο έχεις. Ίσως να μη φταίει το τζίνι αλλά οι μεταπτώσεις στη διάθεση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θυμίσατε, τώρα, αγαπητή! Ατέλειωτες συζητήσεις με φιλενάδες, φίλους και -ενίοτε- εραστές, ξαπλωμένοι σε καναπέδες και κρεβάτια, αυτόκλητοι ψυχαναλυτές ο ένας του άλλου και εξαγωγή συμπερασμάτων που θα έκανε τον Freud να κιτρινίσει από το κακό του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παίζω συχνά αυτό το "παιχνίδι". Ξέρεις πόσα πράγματα μαθαίνεις για τον εαυτό σου,που δεν τα φανταζόσουν καν; Πέρα από ξαπλωμένη, το παίζω και καθιστή, όταν οδηγώ, όταν τρώω, όταν πίνω, όταν....
ΑπάντησηΔιαγραφή