Επειδή έχω φίλους

Γι' αυτό είναι οι φίλοι. Για να σου βάζει να πιεις ποτά που δεν ήξερες ότι υπήρχαν, λέγοντάς σου ότι όταν μεθύσεις θα κλαις για τη ζωή σου κι εσύ να το αρνείσαι κατηγορηματικά. Για να σ' ακούει να μιλάς για την πολυτάραχη ζωή σου και να σε συμβουλεύει κι εσύ ας μην τον ακούς κάποιες φορές. Για να σε βοηθάει στην κατανόηση της ύλης, συνθέτοντας επιτόπου τραγούδια για το σύμφωνο εξώνησης (υπό το φως τριών πολυελαίων, έγιν' η υπογραφή των συμβολαίων....για ένα μάτι κι ένα φρύδι, μου το πήρε το γαμίδι...η υπογραφή της εξωνήσεως του συμφώνου, ήτο η αιτία ενός φόνου κ.ο.κ.). Για να σου ανεβάζει το ηθικό, λέγοντάς σου ότι έχεις εξελιχθεί σε ωραίο γκομενάκι. Για να χαζογελάει με τα χαζοαστεία σου (θα μου φτιάξεις γλυκοπατάτες; Πώς; Στο φούρνο. Με πατάτες;). Για να αναπνέετε μαζί το ντουμανιασμένο σπίτι. Για να σε βάζει να τραγουδάς ρεμπέτικα, συνοδεύοντάς σε με κιθάρα. Για να τσακώνεστε, ποιος θα κάνει τη δεύτερη φωνή. Για να σε κάνει να ερωτεύεσαι ξανά τη φωνή σου, που έχεις χρόνια να την ακούσεις να τραγουδάει. Για να σου ζητάει να βγεις μεταμφιεσμένη στο youtube να τραγουδήσεις τις ατέλειωτες παρακμές που συνθέτει. Για να συνθέτετε μαζί ένα τραγούδι για σένα (πάντα σου άρεσε η συνδημιουργία, αρκεί να γινόταν αυτό που έλεγες εσύ) κι ας κάνει ρίμα το όνομά σου με το "γελοία" (άντε και με τα πλοία, την παραλία, τα μεγαλεία κλπ). Για να γράφει ένα τραγούδι για τη ζωή σου κι εκεί, μες το αλκοόλ και τον καπνό, συνειδητοποιώντας το μπουρδέλο της, να τον ρωτάς απεγνωσμένα: "Τι θ' απογίνω ρε;".

Γι' αυτό είναι οι φίλοι. Για να σε κάνουν ν' αγαπάς περισσότερο τον εαυτό σου.