Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Επειδή ζηλεύω

Χθες ξενύχτησα, βλέποντας  καλλιτεχνικό πατιναζ (όχι το συγκεκριμένο). Μου αρέσει που έχει κινήσεις από μπαλέτο, βαλς, ταγκό, μ' αρέσουν οι μουσικές και τα κοστούμια του. Παρ' όλο που κοροϊδεύω τους γονείς, που βγάζουν τα απωθημένα τους στα παιδιά τους, αν ποτέ κάνω κόρη, θα την στείλω να μάθει οπωσδήποτε. Ωραίο σώμα κάνει - μόνο το στήθος δε μεγαλώνει. Θα πήγαινα κι εγώ, αλλά δεν ξέρω αν είναι εφικτό σ' αυτή την ηλικία. 
Σε παγοδρόμιο δεν έχω πατήσει το πόδι μου ποτέ. Μάλιστα, όταν ήμασταν φοιτητές και κανονίζαμε να πάμε, κάποιος μου διηγήθηκε μια ιστορία, για έναν που έπεσε και πέρασε άλλος πάνω από τα δάχτυλά του κι είχαν απώλειες, οπότε ως κλασική φοβιτσιάρα, αποφάσισα να μη συνοδεύσω την παρέα. Είναι κι αυτός ο ήχος κι η αίσθηση (που φαντάζομαι πώς θα είναι) του παγοπέδιλου πάνω στην πίστα που με ανατριχιάζει. Όπως το νύχι στον πίνακα. Και μόνο που το σκέφτηκα, ανατρίχιασα. 
Όμως είναι μαγευτικό. Παρακολουθούσα με προσοχή τα ζευγάρια και σκεφτόμουν ότι κάπως έτσι θα 'πρεπε να είναι οι σχέσεις. Ένας άντρας και μια γυναίκα, με συντονισμένες κι αρμονικές κινήσεις, που θα τα καταφέρουν μόνο αν συνεργαστούν. Έκαναν φιγούρες, που αν δεν κρατούσε εκείνη τη στιγμή ο ένας τον άλλο, θα είχαν κουτρουβαλιαστεί. Παρακολουθούσα τις κινήσεις του άντρα. Άλλες φορές έδινε ώθηση στην ντάμα του, για να βγάλει τη φιγούρα της κι άλλες φορές τη σήκωνε ψηλά, στο πλάι, την έφερνε σβούρες κι ήταν σαν βιολί το σώμα της, στα χέρια του να κρατούσε, που λέν΄ κι οι Κατσιμιχαίοι. Κι όλα αυτά, με τη μεγαλύτερη δυνατή αίσθηση ελευθερίας. Αυτό.

11 σχόλια:

  1. Τώρα θα γίνω λίγο κάφρος. Όποτε βλέπω πατινάζ περιμένω πότε θα πέσουν. Έχει γέλιο! Πέφτουν με στυλ, σηκώνονται με στυλ!

    Μα καλά σου αρέσουν τα κοστούμια τους; Σα να χορεύει ο Ζίγκφριντ είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ ναι, ναι! :)

    Εγώ αγχώνομαι, μήπως περάσει ο άλλος από πάνω και του κόψει τα δάχτυλα :S

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Κι όλα αυτά, με τη μεγαλύτερη δυνατή αίσθηση ελευθερίας. Αυτό."


    Aυτό.

    (Πολύ καλός ο συνοιρμός σας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κι εγω εβλεπα πατιναζ και τα συναισθηματα που μου δημιουργουνται ειναι παρομοια με τα δικα σου. Ειναι ας πουμε μια προσομοιωση ανθρωπινης σχεσης..στην κοψη του ξυραφιου.χμ αρμονια, χαρη και σκληροτητα μαζι. ομορφα ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πειράζει που θα γίνω κι εγώ λίγο κάφρα και θα συμφωνήσω με το Μάνο? λολ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Annanako μου, σου ράβω φουστανάκι για το καλλιτεχνικό πατινάζ. Ένα ωραίο γαλανό! :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. 1. Δε μου 'χες πει ότι ράβεις, να κάνω καμιά παραγγελία.
    2. Δεν το κάνεις λαδί καλύτερα, που μου πάει και τονίζει τις ματάρες μου; :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και εμένα μ' αρέσει το πατινάζ, αλλά όχι και τα κοστούμια τους!
    (Και για να πω την αλήθεια και εγώ περιμένω πότε θα πέσει κάποιος.. Χι χι.. Είναι μία απ' τις αγαπημένες μου φιγούρες τους!.)

    Καλημέρα και καλό σου μήνα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πωπω πολλοί κακοί μαζευτήκατε εδώ μέσα!! Φαντάζεσαι μελανιά που θα κάνει το πέσιμο στον πάγο;;
    Και τα κοστούμια τους είναι παραμυθένια. Των γυναικών τουλάχιστον. Έντονα χρώματα, στρας, περίεργα σχέδια. Σα νεράιδες είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή