Επειδή ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ

"Μαλακωδώς ευησυχασθής επί μακρόν

ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση

πριν ξεχαστεί εκ νέου."

Αααααααχ! Λαμβάνω χθες ένα μέιλ, για να παρακολουθήσω advanced level σεμινάρια. Κυρίως γραφή κι όχι θεωρίες. 

Τα κανονικά τα είχα παρακολουθήσει πριν από 4 χρόνια. Η πρώτη σκέψη ήταν πως θα ήθελα να πάω, αλλά μάλλον θα είναι Μάιο, οπότε δεν μπορώ, λόγω διαβάσματος κι εξετάσεων (κι αν δώσουμε δηλαδή τον Ιούνιο...). Η δεύτερη σκέψη ήταν όόόόόόόόόλες οι αναμνήσεις εκείνης της εποχής. 

Ορκίστηκα εκείνες τις μέρες, έπιασα την πρώτη μου δουλειά, με είχε πιάσει κι η Άνοιξη πάλι. Εκεί, γνώρισα ανθρώπους που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Έρωτας, φιλίες, λυκοφιλίες, συνεργασίες. Ακόμη και το ίδιο το σεμινάριο ήταν καθοριστικό για να πάρω την απόφαση, να στείλω σε εταιρεία τη δουλειά μου, η οποία βέβαια στέφθηκε μ' επιτυχία, για όσους έχουν την απορία.

Ήμουν εκεί την ημέρα που έκλεινα τα 24. Ενάμισι χρόνο μετά, πάλι εκεί γύρισα. Βρήκα δουλειά στα δέκα μέτρα (δίπλα είναι κι ο μελλοντικός μου Σύλλογος) και γνώρισα όλη τη γειτονιά. Τον καφεντζή, τον βιβλιοπώλη, τον φωτοτυπά, τον περιπτερά.

Η τρίτη -και μάλλον τελική- σκέψη, ήταν ότι δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου πάλι στις ίδιες αίθουσες, χωρίς τα ίδια πρόσωπα. Έχω υπέροχες αναμνήσεις και δεν θέλω να τις μαγαρίσω (τι ρήμα κι αυτό...). 

Συνειδητοποίησα λοιπόν, ότι ποτέ δεν ήθελα να επιστρέφω σε μέρη, όπου έχω περάσει καλά. Και δεν εννοώ απλώς καλά. Μιλάω για στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή μου. Είχα πάντα τον φόβο ότι θα γεμίσω με νέες εικόνες, οι οποίες, αν δεν είναι συγκριτικά ανώτερες από τις προηγούμενες, θα χαθούν, μαζί με τις προηγούμενες. Θα γίνουν ένα τουρλού χρωμάτων, γεύσεων κι αρωμάτων, που θα είναι δύσκολο να το αφομοιώσω. Κι ο φόβος μου επαληθεύτηκε, όσες φορές επέστρεψα. Και δυστυχώς για μένα, μου είναι δύσκολο να μην επιστρέφω σε μέρη που αγάπησα.

Και για να φορτώσω και λίγο: Μα είναι δυνατόν να αποφασίσουν 4 χρόνια μετά να κάνουν τα advanced σεμινάρια (θα μου πεις, τώρα έχουν ανάγκη από λεφτά); Κι ήταν ανάγκη να έχουν κρατήσει το μέιλ μου; Κι ήταν ανάγκη να μην εχω αλλάξει μέιλ εδώ και 11 χρόνια; Κι ήταν ανάγκη να τα θυμηθώ ΟΛΑ; Κι ήταν ανάγκη να έχω ζήσει τόόόσα σε 4 χρόνια, που μου φαίνεται ότι πέρασαν αιώνες από τότε; Κι ήταν ανάγκη να έχω μεγαλώσει τόσο πολύ από τότε, που από γκρι η ρίζα, να έχει γίνει άσπρη; Και τέλος πάντων, ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;