Επειδή τον φάγαμε τον γάιδαρο

αυτή η ουρά όμως, εδώ μου κάθεται!

Στις 23, ήτοι σε 8 ημέρες, ξεκινάω εξετάσεις. Αυτές που έλεγα απ' το καλοκαίρι και σας τα 'πρηζα κι εσάς; Αυτές για τις οποίες ετοιμάζομαι από τα 13; Αυτές που θα μου αλλάξουν τη ζωή; Ναι αυτές! Αϊ σιχτίρ πια! 

Μπούχτισα και κουράστηκα και βαρέθηκα. Και δεν μπορώ να πω ότι έχω προετοιμαστεί τόσο καλά όσο το καλοκαίρι κι ούτε θέλω να πιεστώ άλλο.

Αρχίστε τις προσευχές annanoαναγνωστάκια μου γιατί I'm not feeling good...

Επειδή ρωτάω ΙΙΙ

Πιστεύετε ότι υπάρχει το "έτερον ήμισυ";

Επειδή...επειδή!

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν από το καλοκαίρι. Κι όχι ευχάριστα. Αυτά που έπρεπε να συμβούν κι ήταν προγραμματισμένα, δεν κι άλλα που δεν έπρεπε να συμβούν, συνέβησαν. Μου τη δίνει να βγαίνω απ' το πρόγραμμα κι οι αμυντικοί μηχανισμοί μου υπολειτουργούν ή υπερλειτουργούν - δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι ζω σε μια κατάσταση νιρβάνας κι αδιαφορίας και κλείνω πόρτες. Από μπροστά, από πίσω, απ' τα πλάγια, από παντού. Δεν θέλω να μιλάω. Θέλω να μένω ανάμεσα στους τέσσερεις τοίχους, μήπως μπορέσω να τετραγωνίσω και πάλι το μυαλό μου. Και το βράδυ πριν κοιμηθώ, θέλω να ταξιδεύω με τους ήρωές μου στο άγνωστο, στο μυστήριο, στο δύσκολο.

Σε 15 μέρες δίνω εκείνες τις ρημαδοεξετάσεις, που ελπίζω μ' όλη μου την ψυχή, να μου αλλάξουν τη ζωή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 

Νομίζω πως μεταλλάσσομαι. Αυτά.

Και να ντύνεστε καλά. Έβαλε κρύο.