Βγήκα στην ανεργία από σήμερα. Από τη μια χαίρομαι που άρχισαν οι διακοπές νωρίτερα, από την άλλη ελπίζω τουλάχιστον την επόμενη φορά που θα δουλέψω, να είναι στο δικό μου γραφείο.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.
Απαγορεύονται λέμε. Α - πα - γο - ρευ - ο -νται. Έγινα κατανοητή; Πριν μπείτε παρακαλώ, να σκουπίζετε τις αναμνήσεις σας στο χαλάκι.
Ε λοιπόν αν ήμουν τρελός επιστήμονας, θα έφτιαχνα το σβηστήρι των αναμνήσεων. Πάταγο θα ' κανε. Έχεις δει την "αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού"; Αυτό. Ούτε λοβοτομές, ούτε τίποτα. Σβήνεις μια περίοδο της ζωής σου και συνεχίζεις. Κι αν ξανακάνεις τα ίδια λάθη, καλά να πάθεις. Ούτως ή άλλως τα κάνεις κι ας θυμάσαι τι έπαθες την προηγούμενη φορά.
Γιατί οι ρημάδες οι αναμνήσεις είναι επώδυνες. Είτε θυμάσαι τι όμορφα πράγματα είχες, που δεν τα έχεις πια και πονάς, είτε θυμάσαι όλα τα άσχημα πράγματα που σου έχουν συμβεί και πάλι πονάς. Οπότε τις σβήνεις και ηρέμησες. Τις επώδυνες τουλάχιστον.
Τις ουδέτερες κράτα τες να θυμάσαι ποιος είσαι. Λέμε τώρα δηλαδή, γιατί κανείς δεν γνωρίζει απόλυτα τον εαυτό του.
Λοιπόν; Όλα καλά κι όλα ωραία;
Μου θυμίζει την θαυματουργή φράση -φύσα το και θα περάσει.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η άλλη είχε τους οπαδούς της -φιλί για να περάσει –
Πάντως κάποια σημάδια χρειάζονται, για το που έχει ωραία θέα και που βγάζουν τα σκυλάκια για τουαλέτα.
Και με το καλό και γρήγορα στο δικό σου γραφείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές διακοπές
καλή ανάρρωση να μου ευχηθείς, γιατί κρεβατώθηκα με τη μέση μου κι αυτός είναι ο λόγος που έφυγα νωρίτερα απ' τη δουλειά. Κι ενώ σήμερα την πάλευα στο κρεβάτι, πάω πριν λίγο να σηκώσω κάτι και ούρλιαξα απ' τον πόνο. Τέζα...σκατά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς έχω λάπτοπ και το παίρνω αγκαλιά :/
Περαστικά και γρήγορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ, πάλι, είμαι οπαδός της σαββοπούλειας ρήσης: φτάσαμε στ' ανείπωτα, μην πετάξεις τίποτα. Και τίποτα δεν πετάω, ούτε τα καλά, ούτε τα κακά. Τα αδιάφορα ξεθωριάζουν μόνα τους, έτσι κι αλλιώς. Όλα με προσδιορίζουν και όλα είναι η γεμάτη μου ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ στραμπουληγμένος μου αστράγαλος (τι τις ήθελα τις ορειβασίες, γριά γυναίκα;) στέλνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στην πιασμένη σου μέση και εύχεται ταχείαν ανάρρωση!
Σας ευχαριστώ αναγνωστάκια μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά και σε σένα Νίνα!
Όλα μας προσδιορίζουν μεν, αλλά μέχρι να ξεθωριάσουν πονούν αφόρητα - σαν την μέση μου ένα πράγμα. Κι άλλο πόνο πραγματικά, δεν τον αντέχω τώρα. Μου πέφτει βαρύς στο στομάχι.
μπα, εγώ διαφωνώ. το θέμα είναι να μπορείς να τις διαχειριστείς αυτές τις αναμνήσεις όχι να τις διαγράψεις. όταν το κάνεις αυτό έχεις βγει νικητής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς να τις πετάξεις ρε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ο εαυτός σου.
Αν θέλεις να πετάξεις κάτι, πέτα το χαλάκι!
Κύριε απαυτέ μου, κατατάσσετε την ταινία ανάμεσα στις αγαπημένες σας. Πώς γίνεται να διαφωνείτε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αναμνήσεις μας σίγουρα είναι ο εαυτός μας. Γι' αυτό ίσως τελικά κανένα μου, να έφτιαχνα και το σβηστήρι πόνου. Για όσους θέλουν να κρατούν τις αναμνήσεις, αλλά χωρίς γεύση. Ούτε γλυκιά, ούτε πικρή.
Και μετά, θα ήσουν μια άνοστη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήEχω άδικο;
Ένας annanas δεν μπορεί ποτέ να είναι άνοστος. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ εξάλλου θα διάλεγα το σβηστήρι αναμνήσεων.
Πάντως ο εαυτός μας δεν προσδιορίζεται μόνο από τις αναμνήσεις μας, για να θεωρηθεί άνοστος όποιος έχει ουδέτερες αναμνήσεις
μα ακριβώς αυτό. αυτό που θέλει να δείξει η ταινία, για μένα, είναι το μάταιο του σβησίματος της μνήμης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα πέρα από αυτή τη ματαιότητα, μου άρεσε κι η ιδέα του σβησίματος. Μπορεί μερικές φορές να ωφελεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς τις κάνει όπως θέλει ο καθείς τις αναμνήσεις του ….και στιφάδο !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως πως πρέπει να τις μαγειρέψει……
νομίζω πρέπει