Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Eπειδή έχω και χαλάκι



Βγήκα στην ανεργία από σήμερα. Από τη μια χαίρομαι που άρχισαν οι διακοπές νωρίτερα, από την άλλη ελπίζω τουλάχιστον την επόμενη φορά που θα δουλέψω, να είναι στο δικό μου γραφείο.

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ. 
Απαγορεύονται λέμε. Α - πα - γο - ρευ - ο -νται. Έγινα κατανοητή; Πριν μπείτε παρακαλώ, να σκουπίζετε τις αναμνήσεις σας στο χαλάκι.
Ε λοιπόν αν ήμουν τρελός επιστήμονας, θα έφτιαχνα το σβηστήρι των αναμνήσεων. Πάταγο θα ' κανε. Έχεις δει την "αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού"; Αυτό. Ούτε λοβοτομές, ούτε τίποτα. Σβήνεις μια περίοδο της ζωής σου και συνεχίζεις. Κι αν ξανακάνεις τα ίδια λάθη, καλά να πάθεις. Ούτως ή άλλως τα κάνεις κι ας θυμάσαι τι έπαθες την προηγούμενη φορά.
Γιατί οι ρημάδες οι αναμνήσεις είναι επώδυνες. Είτε θυμάσαι τι όμορφα πράγματα είχες, που δεν τα έχεις πια και πονάς, είτε θυμάσαι όλα τα άσχημα πράγματα που σου έχουν συμβεί και πάλι πονάς. Οπότε τις σβήνεις και ηρέμησες. Τις επώδυνες τουλάχιστον. 
Τις ουδέτερες κράτα τες να θυμάσαι ποιος είσαι. Λέμε τώρα δηλαδή, γιατί κανείς δεν γνωρίζει απόλυτα τον εαυτό του.
Λοιπόν; Όλα καλά κι όλα ωραία;

14 σχόλια:

  1. Μου θυμίζει την θαυματουργή φράση -φύσα το και θα περάσει.-
    Και η άλλη είχε τους οπαδούς της -φιλί για να περάσει –

    Πάντως κάποια σημάδια χρειάζονται, για το που έχει ωραία θέα και που βγάζουν τα σκυλάκια για τουαλέτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και με το καλό και γρήγορα στο δικό σου γραφείο.
    Καλές διακοπές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλή ανάρρωση να μου ευχηθείς, γιατί κρεβατώθηκα με τη μέση μου κι αυτός είναι ο λόγος που έφυγα νωρίτερα απ' τη δουλειά. Κι ενώ σήμερα την πάλευα στο κρεβάτι, πάω πριν λίγο να σηκώσω κάτι και ούρλιαξα απ' τον πόνο. Τέζα...σκατά...
    Ευτυχώς έχω λάπτοπ και το παίρνω αγκαλιά :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ, πάλι, είμαι οπαδός της σαββοπούλειας ρήσης: φτάσαμε στ' ανείπωτα, μην πετάξεις τίποτα. Και τίποτα δεν πετάω, ούτε τα καλά, ούτε τα κακά. Τα αδιάφορα ξεθωριάζουν μόνα τους, έτσι κι αλλιώς. Όλα με προσδιορίζουν και όλα είναι η γεμάτη μου ζωή.

    Ο στραμπουληγμένος μου αστράγαλος (τι τις ήθελα τις ορειβασίες, γριά γυναίκα;) στέλνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στην πιασμένη σου μέση και εύχεται ταχείαν ανάρρωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σας ευχαριστώ αναγνωστάκια μου!!!
    Περαστικά και σε σένα Νίνα!

    Όλα μας προσδιορίζουν μεν, αλλά μέχρι να ξεθωριάσουν πονούν αφόρητα - σαν την μέση μου ένα πράγμα. Κι άλλο πόνο πραγματικά, δεν τον αντέχω τώρα. Μου πέφτει βαρύς στο στομάχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μπα, εγώ διαφωνώ. το θέμα είναι να μπορείς να τις διαχειριστείς αυτές τις αναμνήσεις όχι να τις διαγράψεις. όταν το κάνεις αυτό έχεις βγει νικητής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πώς να τις πετάξεις ρε;
    Είναι ο εαυτός σου.

    Αν θέλεις να πετάξεις κάτι, πέτα το χαλάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κύριε απαυτέ μου, κατατάσσετε την ταινία ανάμεσα στις αγαπημένες σας. Πώς γίνεται να διαφωνείτε;


    Οι αναμνήσεις μας σίγουρα είναι ο εαυτός μας. Γι' αυτό ίσως τελικά κανένα μου, να έφτιαχνα και το σβηστήρι πόνου. Για όσους θέλουν να κρατούν τις αναμνήσεις, αλλά χωρίς γεύση. Ούτε γλυκιά, ούτε πικρή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και μετά, θα ήσουν μια άνοστη!!!
    Eχω άδικο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ένας annanas δεν μπορεί ποτέ να είναι άνοστος. :)
    Εγώ εξάλλου θα διάλεγα το σβηστήρι αναμνήσεων.

    Πάντως ο εαυτός μας δεν προσδιορίζεται μόνο από τις αναμνήσεις μας, για να θεωρηθεί άνοστος όποιος έχει ουδέτερες αναμνήσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. μα ακριβώς αυτό. αυτό που θέλει να δείξει η ταινία, για μένα, είναι το μάταιο του σβησίματος της μνήμης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εμένα πέρα από αυτή τη ματαιότητα, μου άρεσε κι η ιδέα του σβησίματος. Μπορεί μερικές φορές να ωφελεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ας τις κάνει όπως θέλει ο καθείς τις αναμνήσεις του ….και στιφάδο !
    Πάντως πως πρέπει να τις μαγειρέψει……
    νομίζω πρέπει

    ΑπάντησηΔιαγραφή