Έχω ξενερώσει τη ζωή μου. Είναι ελεεινό, ποταπό και πολύ φτηνό να σε απορρίπτουν λόγω των σπουδών που έχεις κάνει.
Έχω ένα αξιοπρεπές βιογραφικό, με το πτυχίο μου, τις γλώσσες μου, τα πιάνα μου, τις επιτυχίες μου γενικότερα, αλλά ποτέ μα ΠΟΤΕ μου, δεν επέλεξα σύντροφο βάσει των γνώσεών του ή της δουλειάς του ή του ακριβού αυτοκινήτου του. Θέλω να με επιλέγουν για το χαρακτήρα μου και κάνω ακριβώς το ίδιο. Και γι' αυτό βέβαια, οι επιλογές μου δεν είχαν το ίδιο curriculum vitae μ' εμένα.
Το 'λεγε η μάνα μου, αλλά εγω κρατούσα τ' αυτιά μου κλειστά. "Παιδί μου, ο άντρας πρέπει να είναι πιο ισχυρός από 'σένα. Ή ισάξιός σου. Αλλιώς θα αισθανθεί μειονεκτικά και δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει. Ίσως προσπαθήσει να σε μειώσει". Μαλακίες έλεγα, μέχρι που έφαγα την πρώτη απόρριψη γι' αυτό το λόγο, όπως είχε υποστηρίξει ο πρώτος περί ου ο λόγος.
Κι ήρθε κι η δεύτερη, για τον ίδιο λόγο όπως έμαθα προ ολίγου. Είναι ελεεινό να μην είσαι σνομπ και να σε απορρίπτουν, επειδή δεν έχουν κάνει τις σπουδές σου. Τουλάχιστον, δε με μείωσαν. Απλά αποχώρησαν, αφήνοντάς με να αναρωτιέμαι τι στο διάολο έκανα λάθος.
Α ρε μανάδες αλάνθαστες!
Είναι απαράδεκτο όλος αυτός ο θαυμασμός να γίνεται στην πορεία κόμπλεξ. Κι αν ξέρεις ότι είσαι κομπλεξικός, γιατί μπλέκεις μαζί μου in the first place;
Έκανα πολλές εκπτώσεις για να είμαι με ανθρώπους, τον χαρακτήρα των οποίων εκτίμησα και επέλεξα να έχω στη ζωή μου. Μετά απ' αυτό, εγώ φταίω να σηκώσω μια μύτη μέχρι τον ουρανό και ν' αλλάξω τα κριτήρια επιλογής μου;
Είναι ελεεινό...